تخریب محل دفن کشیش حسین سودمند؛ اولین کشیش اعدام شده به اتهام ارتداد

محل دفن حسین سودمند، آذرماه امسال در بیست و نهمین سالگرد اعدام وی تخریب شده است. پیکر آقای سودمند پس از اعدام در حاشیه قبرستان بهشت رضای مشهد دفن شده بود و در تمام این سال‌ها تنها نشان مزارش سطحی سیمانی و بی نام و نشان بود؛ با این حال در آذرماه امسال این محل با خاکریزی به عمق حدود نیم متر در دل خاک پنهان شده است. به نظر می‌آید این تخریب برای از بین بردن نشان دفن آقای سودمند صورت گرفته باشد. حسین سودمند، کشیش جماعت ربانی مشهد در تاریخ ۱۲ آذر ۱۳۶۹ به اتهام ارتداد اعدام شده بود.

به گزارش هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، محل دفن کشیش حسین سودمند، آذرماه امسال در بیست و نهمین سالگرد اعدام او تخریب شده است.

پیکر حسین سودمند در حاشیه قبرستان بهشت رضای مشهد و در منطقه‌ای مخروبه دفن شده بود. در تمام این سال‌ها تنها نشان مزارش سطحی سیمانی و بی نام و نشان بود که آن هم در آذرماه امسال تخریب شده است؛ اکنون سطح مزار با خاکریزی به عمق نیم متر پنهان شده و نشان صلیب بر دیوار نیز کمرنگ شده است. به نظر می آید این تخریب برای از میان بردن آثار محل دفن کشیش سودمند صورت گرفته باشد.

تخریب و اهانت به مزار اقلیت‌های دینی و مخالفین سیاسی جمهوری اسلامی امری باسابقه است.

حسین سودمند در آبان ماه ۱۳۶۹ پس از اتمام مرخصی چند هفته ای به زندان وکیل آباد مشهد بازگشت و در تاریخ ۱۲ آذرماه ۱۳۶۹، بدون اطلاع قبلی و بدون فرصت دیدار قبل از اعدام با خانواده، در محوطه زندان وکیل آباد مشهد اعدام شد. در گواهی فوت، علت مرگ “خفگی با طناب” عنوان شده است. از برگزاری دادگاه و چگونگی صدور حکم برای این کشیش اطلاعی در دست نیست.

یک هفته پس از اعدام، افرادی که خود را از وزارت اطلاعات معرفی کرده بودند، به منزل خانواده سودمند رفته و از اجرای حکم اعدام او به اتهام “ارتداد” خبر داده و نشانی محل دفن را به آنها دادند. خانواده سودمند هیچ‌گاه موفق به دیدن پیکر ایشان نشدند و تنها سنگی بی نام و نشان به عنوان محل دفن به آنها نشان دادند. آنها همچنین طی این سال‌ها اجازه گذاشتن سنگ قبر بر مزار ایشان را نداشته‌اند. به علاوه اتهام مطروحه علیه وی نیز هرگز به صورت رسمی به خانواده‌اش اعلام نشد.

آرین سودمند، دختر کشیش حسین سودمند، در آخرین شماره خط صلح در مصاحبه ای با این ماهنامه مصاحبه ‌ای داشته است. وی در این مصاحبه در خصوص فشارها و برخوردهای امنیتی با پدرش گفته بود: “ما در مشهد یک خانه ویلایی داشتیم که دو طبقه بود و یک زیر زمین داشت. پدرم این زیرزمین را با مجوز جمهوری اسلامی به یک کلیسا تبدیل کرد. این کلیسا که کلیسای “جماعت ربانی مشهد” نام داشت، توسط پدرم به طور کاملا قانونی و با مجوز تاسیس شد. و یک تابلو با عنوان “کلیسای جماعت ربانی مشهد” بر سر در خانه نصب کردیم. بعد از فوت آقای خمینی مجوز را از پدرم گرفتند، کلیسا را بستند و تابلو را از سر در خانه برداشتند. سپس پدرم را مدام بازداشت می کردند. تماسهای تلفنی ما کنترل می شد. یک بار که پدرم از زندان به مرخصی آمد، به همه ما گفت هیچ حرفی نزنید چون از خصوصی ترین حرف های ما حتی حرف های بسیار خصوصی با همسرم خبر دارند. آن ها در خانه ما شنود گذاشته‌اند. وقتی پدرم شهید شد بدون اجازه ما تلفن خانه که به اسم کلیسای جماعت ربانی مشهد بود فروختند و تلفن ما به طور کل قطع شد و به ما اجازه خریداری و داشتن تلفن نداشتیم”.

خانم سودمند در ادامه به خط صلح گفته بود: “تاریخ اولین بازداشت پدرم را به خاطر ندارم. اما خاطرم هست که بازداشت پدرم بعد از فوت آقای خمینی بسیار جدی شد و فشار ها افزایش یافت. تقریبا بعد از چهلم فوت وی، بازداشت و آزاد کردن پدرم به کرات اتفاق افتاد و بسیار شاکی بودند از این که چرا کلیسا برای چهلم آقای خمینی مراسم برگزار نکرده است. در نهایت پدرم را مجبور کردند برای سال خمینی مراسم برگزار کند. اما آخرین بازگشت پدرم به زندان بعد از اتمام مرخصی اوایل یا اواسط آبان ۱۳۶۹ بود که دیگر هرگز بر نگشت”.

سید حسین سودمند رادکانی، در تاریخ ۱۰ تیرماه ۱۳۱۹ (۱ جولای ۱۹۴۰) در مشهد متولد شد. در سنین نوجوانی و در دوران سربازی به مسیحیت گروید. او مطالعات خود را در این زمینه ادامه داد و نهایتا به عنوان کشیش رسما در کلیسا شروع به فعالیت کرد. همچنین، دستی در امور خیرخواهانه و خدمت به معلولین داشت. حسین سودمند برای خدمت در سازمان نابینایان “کریستوفر” به اصفهان رفت. در آن جا با “مهتاب نوروش” آشنا شد و این آشنایی منتج به ازدواج و چهار فرزند به نام های رامتین متولد ۱۳۵۳، راشین متولد ۱۳۵۷، آرین و آریا متولد ۱۳۶۰ شد.

لازم به اشاره است علیرغم اینکه طبق قانون مسیحیان به عنوان یک اقلیت دینی به رسمیت شناخته می‌شوند، با این حال دستگاه‌های امنیتی مسئله‌ی گرویدن مسلمانان به مسیحیت را با حساسیت خاصی دنبال می‌کنند و برخورد قهرآمیزی با فعالان این عرصه دارند.

منبع: هرانا