«جاوید رحمان»: نباید به حکومت ایران اجازه داده شود از جنایت علیه بشریت و نسلکشی فرار کند
«جاوید رحمان» طی یک سخنرانی درباره حقوق بشر گفت: نباید به حکومت ایران اجازه داده شود از جنایت علیه بشریت و نسلکشی فرار کند.
جاوید رحمان گزارشگر ویژه سازمان ملل در امور حقوق بشری ایران، در سخنرانی خود در هفته جاری ضمن تاکید بر سرکوب و حذف بهائیان، اعدام زندانیان سیاسی، بازداشت و شکنجه اقلیتهای مذهبی و قومی، به جنایات حکومت جمهوری اسلامی در دهه ۶۰ به ویژه تابستان سال ۶۷ اشاره کرده و گفت: «هدف قرار دادن اقلیتهای دینی، قومی، زبانی و مخالفان سیاسی، با مصونیت کامل در دهه اول استقرار جمهوری اسلامی صورت گرفته و تا به امروز ادامه داشته است. در بین اعدامیها زنانی بودند که طبق گزارشهای منتشر شده برخی از آنها قبل از اعدام مورد تجاوز جنسی قرار گرفتند و بسیاری از اعدامشدگان را نیز کودکان تشکیل میدادند. نباید اجازه داد حکومت ایران و رهبرانش از جنایت علیه بشریت و نسلکشی فرار کنند.»
حمله به اقلیتهای دینی، از ابتدای روزهای انقلاب اسلامی آغاز شد و عوامل نظام شروع به کشتار مسیحیان و سیاسیها کردند. اولین قربانی مسیحیان به دست اسلامگرایان، ارسطو سیاح کشیش کلیسای اسقفی انگلیکن بود که هشت روز پس از انقلاب اسلامی گلویش را بریدند. علاوه بر آن «حسین سودمند» شهروند مسیحی و کشیش کلیسای جماعت ربانی، در مشهد به اتهام ارتداد اعدام و در خرابهای خارج از مشهد دفن شد.
مهدی دیباج نیز در سال ۱۳۶۴ به دلیل باور دینی به ارتداد و اعدام محکوم شد. وی که یک رهبر مسیحی و مترجم بود، بیش از ۹ سال در زندان به سر برد و حکومت جمهوری اسلامی تحت فشار جهانی و تلاشهای اسقف «هایک هوسپیان» مجبور به آزادی وی شد، اما فقط ۵ ماه پس از آزادی، توسط ماموران اطلاعات ربوده شده و به قتل رسید. دستکم ۸ شخصیت مسیحی به دست حکومت جمهوری اسلامی اعدام شده و یا به قتل رسیدند.
علاوه بر آن به فرمان روحالله خمینی هزاران نفر از زندانیان سیاسی و عقیدتی که در زندانهای نظام جمهوری اسلامی محبوس بوده و دوران محکومیت خود را سپری میکردند و حتی زندانیانی که دوره محکومیتشان به پایان رسیده بود، در تابستان سال ۱۳۶۷ اعدام و در گورهای دسته جمعی دفن شدند. «آیتالله منتظری» که در آن زمان قائم مقام رهبر ایران بود، ضمن مخالفت با تصمیم روحالله خمینی، اعدامهای مذکور را بزرگترین جنایت در جمهوری اسلامی خواند.
جاوید رحمان گزارشگر ویژه سازمان ملل، یک هفته قبل از پایان ماموریت شش ساله خود در مورد ایران، گزارشی را منتشر کرده و نوشت: «اعدامهای خودسرانه، آزار و اذیت گروههای سیاسی کُرد، ترکمن، عرب و بلوچ نیز در دوران پس از انقلاب در حکومت جمهوری اسلامی ادامه داشته است. علاوه بر آن بلافاصله پس از انقلاب اسلامی کمپینی علیه بهائیان با هدف نابودی و نسلکشی بهائیان به وجود آمد و تاکنون این جنایت علیه آنها ادامه داشته است.»
جاوید رحمان در اواخر اسفند سال ۱۴۰۲ در ششمین گزارش خود درباره نقض حقوق بشر در ایران، نسبت به ادامه آزار، اذیت و دستگیریهای خودسرانه اقلیتهای دینی و مذهبی از جمله بهائیان، مسیحیانی که از اسلام به مسیحیت گرویدهاند و صوفیها از جمله دراویش گنابادی که در ایران به رسمیت شناخته نشدهاند، به شدت ابراز نگرانی کرده بود.
جاوید رحمان در سخنان هفته جاری خود ضمن خواستار تحقیقات بیطرفانه و شفاف تحت قوانین بینالملل، گفت: «پنهان کردن سرنوشت هزاران مخالف سیاسی و محل نگهداری بقایای آنها به منزله جنایت علیه بشریت، ناپدید شدن اجباری است.»
لازم به ذکر است حکومت جمهوری اسلامی ایران، هرگز به جاوید رحمان اجازه سفر به ایران را نداد و پس از پایان ماه جولای، «مای ساتو» حقوقدان ژاپنی جایگزین وی خواهد شد.