مردم ایران در فقر و مسئولان مشغول وعده حمایت به لبنان
مسئولان در حالی به مردم لبنان وعده حمایت می‌دهند که فقر بین مردم ایران در حال افزایش است.
سفر اخیر «علی لاریجانی» دبیر شورای عالی امنیت ملی ایران به لبنان و پیش‌تر به عراق، نه تنها سیاست‌های منطقه‌ای جمهوری اسلامی را برجسته می‌کند، بلکه تضاد عمیق میان دغدغه‌های مردم ایران و اولویت‌های مسئولان را نیز عیان می‌سازد. در حالی که میلیون‌ها ایرانی درگیر مشکلات اقتصادی، تورم سرسام‌آور، بیکاری و کمبودهای اساسی هستند، مسئولان کشور مشغول مانورهای منطقه‌ای و مذاکره برای بهره‌برداری از نیروهای نیابتی در کشورهای دیگرند.
علی لاریجانی صبح روز جاری چهارشنبه ۲۲ مرداد وارد بیروت شد و در بدو ورود در فرودگاه، طی سخنرانی گفت: «اگر روزی ملت لبنان در رنج باشند، این درد را ما هم در ایران حس می‌کنیم و ما هم در همه شرایط در کنار مردم عزیز لبنان خواهیم بود.»
این سخنانِ ظاهرا همدلانه، از نگاه بسیاری ناظران، پوششی برای هدف اصلی سفر بود یعنی اعمال نفوذ بر حزب‌الله و استفاده از آن به عنوان اهرم فشار در مذاکرات بین‌المللی، به ویژه گفت‌وگوهای ایران و آمریکا. «هنا» وب‌سایت خبری لبنان نوشت که لاریجانی حامل پیام‌هایی برای حزب‌الله است که شامل درخواست همراهی با مواضع دولت لبنان می‌شود و هدف آن بهره‌برداری سیاسی در سطح منطقه است.
لاریجانی در ادامه سخنرانی خود اظهار داشت: «همواره به‌دنبال تحقق منافع ملی لبنان خواهیم بود. رنج مردم لبنان، رنج ماست و جمهوری اسلامی ایران همواره در کنار ملت لبنان خواهد بود.»
با این حال، تحلیلگران لبنانی این سخنان را نوعی دخالت آشکار و تلاش برای «استمداد حزب‌الله» و بهره‌برداری از آن در عرصه دیپلماتیک می‌دانند. روزنامه «نداء الوطن» سفر لاریجانی را اقدامی برای «در اختیار گرفتن برگه حزب‌الله» در مذاکرات با آمریکا توصیف کرده و خبرگزاری‌های محلی آن را «بی‌شرمانه» خوانده‌اند.
لاریجانی در سفر خود در روز دوشنبه ۲۰ مرداد به بغداد، با «محمد شیاع السودانی» نخست‌وزیر عراق دیدار کرد و تفاهم‌نامه امنیتی میان ایران و عراق را به امضا رساند. در این دیدار، السودانی اظهار کرد: «ما از گفت‌وگوی آمریکا و جمهوری اسلامی حمایت می‌کنیم و بر موضع اصولی و ثابت عراق در محکومیت حملات اسرائیل علیه ایران تاکید می‌کنیم.»
منابع مطلع در عراق معتقدند یکی از اهداف اصلی این سفر، ترغیب جریان‌های شیعی عراق به پیگیری «تصویب لایحه حشدالشعبی» در پارلمان این کشور بوده است، موضوعی که به عنوان اهرم فشار ایران در مذاکرات منطقه‌ای و بین‌المللی مورد استفاده قرار می‌گیرد.
سفر لاریجانی به عراق و بیروت و سخنرانی‌های وی در آنجا، با انتقادهای شدید در لبنان همراه شد. برخی چهره‌های سیاسی این کشور دخالت‌های ایران در امور داخلی لبنان را غیرقابل قبول دانسته و اعلام کردند: «همه در ایران باید بدانند لبنانی‌ها سیاست آنان را نمی‌پذیرند.»
این انتقادات همراه با تحلیل‌های رسانه‌های عربی، نشان می‌دهد که نگاه مسئولان ایران به منطقه، بیشتر ابزاری و سیاسی است تا همدلی واقعی با ملت‌ها. در مقابل، وضعیت داخلی ایران، میلیون‌ها نفر را در صف نان، دارو و خدمات درمانی گرفتار کرده و بحران اقتصادی و معیشتی روز به روز شدیدتر می‌شود.
علی لاریجانی در ادامه سخنان خود تاکید کرد: «لبنان و عراق به‌اندازه کافی هوشیار و شجاع هستند و نیازی به دریافت هیچ توصیه یا دستوری از ایران ندارند.»
این ادعا در تضاد کامل با پیام‌ها و اهداف واقعی سفر اوست. در حالی که مسئولان کشور، وقت و منابع را صرف پروژه‌های منطقه‌ای و نیروهای نیابتی می‌کنند، مردم ایران با زندگی در شرایط سخت و محدودیت‌های اساسی دست و پنجه نرم می‌کنند.
واقعیت تلخ این است که اولویت سیاست‌مداران ایران، حمایت از نیروهای نیابتی در خارج از کشور و مانورهای ژئوپولیتیک است، نه حل بحران اقتصادی و اجتماعی داخلی. وعده‌های دیپلماتیک و سفرهای منطقه‌ای، هرچند به ظاهر همدلانه به نظر می‌رسند اما در عمل نشان‌دهنده فاصله عمیق میان قدرت سیاسی و دردهای واقعی مردم ایران است.
