«حسین رونقی» در آستانه مرگ خاموش
وضعیت بحرانی «حسین رونقی» در زندان قزلحصار، وی را در آستانه مرگ خاموش قرار داده است.
گزارش‌های منتشر شده از زندان قزلحصار، حاکی از آن است که وضعیت جسمانی حسین رونقی، فعال مدنی و زندانی سیاسی، به مرحله بحرانی رسیده است. او از ۱۲ شهریور دست به اعتصاب غذای تر زده و اکنون وارد چهارمین روز اعتصاب غذای خشک خود شده است؛ وضعیتی که خانواده و هم‌بندانش نسبت به «خطر جانی» او هشدار داده‌اند.
«زلیخا موسوی» مادر حسین، طی اظهاراتی وضعیت وی را «بد» توصیف کرده و گفت: «قند خون حسین ۵۶ بوده و فشار خونش ۸ روی ۴؛ شرایطی که نشان می‌دهد او هرچه سریع‌تر باید به بیمارستان منتقل شود، اما همچنان در زندان است.»
خانم موسوی، وزارت اطلاعات و مقامات جمهوری اسلامی را مستقیما مسئول جان فرزندش دانسته است.
چهار زندانی سیاسی محبوس در قزلحصار نیز، در نامه‌ای نسبت به احتمال وقوع فاجعه‌ای جدی در خصوص وی هشدار داده و نوشته‌اند که حسین حتی با خونریزی کلیه نیز از رسیدگی درمانی محروم مانده است.
«نرگس محمدی» فعال حقوق بشر و برنده جایزه صلح نوبل، درباره خطر جانی ادامه اعتصاب هشدار داده و خواستار آزادی فوری حسین رونقی و سایر زندانیان بیمار و عقیدتی شده است.
«آرش صادقی» نیز در واکنش به وضعیت رونقی نوشته است: «شاید او (حسین رونقی) بمیرد. اما پیش از آن، این ماییم که باید از خود بپرسیم: آیا هنوز زنده‌ایم؟»
در سطح شهر تهران، تراکت‌هایی از گواهی عدم تحمل حبس حسین که به سال ۱۳۹۵ بازمی‌گردد پخش شده؛ اقدامی که همبستگی خیابانی را به نمایش گذاشته است.
بازداشت کنونی حسین رونقی پس از انتشار توییتی در آغاز جنگ ایران و اسرائیل رقم خورد؛ او نوشته بود: «ملت ایران جنگ نمی‌خواهند، آنها خواهان آزادی و آبادانی سرزمین‌شان هستند و زندگی معمولی می‌خواهند. اما در نظامی که سرکوب، سانسور و اعدام بخشی از زندگی روزمره است، صدای مردم شنیده نمی‌شود.»
به همین دلیل با اتهام «تبلیغ علیه نظام به نفع اسرائیل» بازداشت و به یکی از خانه‌های امن وزارت اطلاعات منتقل شد. با وجود داشتن گواهی قطعی عدم تحمل کیفر و امکان آزادی با وثیقه، او همچنان در زندان نگه داشته شده است.
رونقی در نامه‌ای که در روز چهاردهم اعتصاب غذا نوشته، آورده است: «زنده ماندن به هر قیمتی مطلوب و انتخاب من نیست، آن هم زیر سایه حاکمیتی خودکامه که زندگی ایرانیان برایش اهمیتی ندارد، حتی اگر زندگی شهروندی به جرعه‌ای آب وابسته باشد.» او در همان نامه بر عشق خود به مردم ایران و خواسته‌اش برای آزادی، عدالت و حق حاکمیت ملت تاکید کرده است.
«سکینه رونقی» خواهر حسین می‌گوید او از زمان بازداشت، از مصرف داروهای حیاتی خود محروم مانده و این اقدامِ حکومت را «بی‌توجهی عامدانه به وضعیت درمانی» برادرش خوانده است. به گفته او، حسین با بیماری‌های مزمن کلیوی، غلظت خون و تیروئید دست‌وپنجه نرم می‌کند و نگه‌داشتن او در زندان در چنین شرایطی «قتل عمدی» است.
حسین رونقی که از سال ۱۳۸۸ به دلیل فعالیت برای اینترنت آزاد شناخته شد، در سال‌های اخیر به یکی از نمادهای مقاومت مدنی بدل شده است. بسیاری در شبکه‌های اجتماعی او را «ستارخان ایران» یا «بابک خرمدین» معاصر نامیده‌اند.
همبستگی گسترده در حمایت از او، از ترند شدن هشتگ «حسین رونقی» در اعتراضات ۱۴۰۱ تا پخش تراکت‌های عدم تحمل حبس در خیابان‌ها، نشان می‌دهد که صدای او فراتر از یک مطالبه فردی است.
