«ایمان در زنجیر، عدالت در سکوت»، موج تازه سرکوب بهاییان در ایران
موج تازه‌ای از سرکوب بهائیان در ایران، بار دیگر عدالت، آزادی ایمان و کرامت انسانی را نشانه گرفته است.
در روزهایی که جهان هنوز از پیامدهای جنگ و خشونت در خاورمیانه می‌لرزد، خبر صدور احکام سنگین برای ده زن بهایی در اصفهان، زنگ خطر تازه‌ای را برای آزادی دینی در ایران به صدا درآورده است.
بر اساس گزارش‌های منتشر شده در شبکه‌های اجتماعی، دادگاه تجدید نظر استان اصفهان حکم بدوی صادره علیه این زنان را تایید کرده و آنها را در مجموع به ۹۰ سال زندان، ۹۰۰ میلیون تومان جریمه نقدی و مجازات‌های تکمیلی محکوم کرده است.
اتهام رسمی علیه آنها، «فعالیت تبلیغی و آموزشی انحرافی مغایر با شرع اسلام از طریق ترویج و آموزش عقاید بهایی» عنوان شده است. اما آنچه حیرت‌انگیز و نگران‌کننده است، مصادیق این اتهام‌هاست: برگزاری کلاس‌های نقاشی، زبان انگلیسی، یوگا و طبیعت‌گردی.
اسامی این زنان بهایی که اکنون در معرض اجرای حکم قرار دارند، عبارتند از: «یگانه آگاهی، یگانه روح‌بخش، آرزو سبحانیان، مژگان شاهرضایی، شانا شوقی‌فر، ندا عمادی، ندا بدخش، پرستو حکیم، ندا عمادی و بهاره لطفی.»
از نخستین سال‌های استقرار جمهوری اسلامی در سال ۱۳۵۷ تاکنون، جامعه مسیحی و بهائی در ایران همواره هدف تبعیض ساختاری و فشار سیستماتیک بوده است. بهائیان از حقوق ابتدایی شهروندی همچون تحصیل، اشتغال و آزادی عقیده محروم مانده‌اند و در بسیاری از موارد، تنها به دلیل باور دینی خود بازداشت، محاکمه یا از جامعه طرد شده‌اند.
فعالان حقوق بشر می‌گویند موج تازه بازداشت‌ها و احکام قضایی را، باید ادامه سیاست سرکوب اقلیت‌های دینی دانست که پس از تنش‌های اخیر در منطقه شدت گرفته است.
یک ناظر بین‌المللی در گفت‌وگویی با رسانه‌های خارجی تصریح کرده است: «وقتی برگزاری کلاس‌های هنری یا آموزشی، مصداق تبلیغ انحرافی شناخته می‌شود، یعنی نظام قضایی به ابزاری برای ساکت کردن هر گونه فعالیت فرهنگی و اجتماعی مستقل تبدیل شده است.»
برای جامعه مسیحی جهان، این رویداد یادآور چالشی عمیق است: آیا وجدان بین‌المللی در برابر سرکوب ایمان سکوت خواهد کرد؟
آموزه‌های مسیحی ما را به دفاع از آزادی ایمان و کرامت انسان‌ها، فارغ از دین و عقیده‌شان، فرامی‌خواند. همان‌گونه که مسیح فرمود: «خوشا به حال آنان که به سبب عدالت آزار می‌بینند، زیرا پادشاهی آسمان از آنِ ایشان است.» (انجیل متی ۵:۱۰)»
احکام صادرشده علیه این ده زن بهایی نه تنها نقض آشکار آزادی مذهبی است، بلکه نمادی از تداوم سرکوب ایمان در ایران معاصر است، سرکوبی که امروز بهاییان را هدف گرفته، اما پیامدهای آن تمام جامعه را در بر می‌گیرد.
جامعه جهانی مسیحیان باید برای این زنان و تمامی کسانی که به دلیل باور دینی خود در ایران و دیگر کشورها در رنج به سر می‌برند، دعا کنند و صدای آنها باشند. آزادی ایمان، میراث الهی انسان است و هیچ حکومتی نباید آن را در زنجیر کشد.
