تشدید سرکوب مسیحیانِ ایران در سال ۲۰۲۵، احکام سنگین در برابر ایمان مسیحی
در حالی که سال ۲۰۲۵ به پایان خود نزدیک می‌شود، ده‌ها شهروند مسیحی در ایران به اتهام‌های امنیتی و تبلیغ دینی با احکام طولانی‌مدت و محرومیت‌های اجتماعی روبه‌رو هستند.
بر اساس تازه‌ترین گزارش‌های سازمان‌های حقوق بشری از جمله Article 18 و Iran Human Rights در سال جاری، شاهد شدیدترین موج پیگرد قضایی علیه شهروندان مسیحی در دهه اخیر بوده است.
تنها در نیمه نخست سال، دست‌کم ۴۰ مسیحی در شهرهای تهران، تبریز، ورامین و بابل بازداشت یا به دادگاه‌های انقلاب احضار شدند. آن‌ها پیشتر به دلیل شرکت در گردهمایی‌های خانگی موسوم به «کلیساهای خانگی» یا در اختیار داشتن انجیل، متهم به «اقدام علیه امنیت ملی» و «تبلیغ مسیحیت صهیونیستی» شده‌اند.
«نرگس نصری» شهروند مسیحی باردار و ساکن تهران، در اسفند ۱۴۰۳ به ۱۶ سال زندان و دو سال محرومیت از خروج از کشور محکوم شد. «مهران شاملوئی» و «عباس سُری» نیز در همان پرونده به مجموعا ۲۶ سال حبس محکوم شدند.
در تبریز، دو شهروند به جرم در اختیار داشتن چند نسخه از کتاب مقدس، به ۱۲ سال زندان برای هر نفر محکوم شدند.
در ورامین، احکام پنج مسیحی که در سال ۲۰۲۴ بازداشت شده بودند، در دادگاه تجدیدنظر تایید و به طور قطعی اعلام شد.
همچنین در زندان‌های اوین و قرچک نیز چند شهروند دیگر همچنان در بازداشت موقت به‌سر می‌برند، بدون آنکه تاکنون دادگاه رسیدگی برایشان برگزار شود.
سازمان‌های بین‌المللی مدافع آزادی مذهب، از جمله Open Doors و Christian Solidarity Worldwide در بیانیه‌هایی مشترک اعلام کردند: «پیگرد ایمانی مسیحیان در ایران نه بر پایه جرم، بلکه صرفا به‌دلیل باور مذهبی آنان صورت می‌گیرد و ناقض تعهدات ایران ذیل میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی است.»
در ماه ژوئیه، شورای حقوق بشر سازمان ملل نیز در نشست ژنو نسبت به افزایش فشارها بر اقلیت‌های مذهبی ایران از جمله مسیحیان، بهائیان و یارسانی‌ها، ابراز نگرانی کرد و از دولت ایران خواست تا به بازداشت‌های عقیدتی پایان دهد.
شهروندان مسیحی در ایران که از اسلام به مسیحیت گرویده‌اند، معمولا در فهرست رسمی اقلیت‌های دینیِ به‌رسمیت‌شناخته‌شده قرار ندارند. بسیاری از آنان پس از گرویدن به مسیحیت، از کار، تحصیل یا دریافت خدمات اجتماعی محروم می‌شوند.
گزارش‌ها از ایران نشان می‌دهد که کلیساهای خانگی همچنان اصلی‌ترین شکل عبادت در میان این جامعه‌اند، اما فعالیت در آن‌ها خطر بازداشت و حکم زندان به همراه دارد. یک منبع آگاه در داخل کشور در اینباره گفته است: «ایمان ما در خفا ادامه دارد. هر گردهمایی، می‌تواند آخرین دیدارمان باشد.»
فعالان مسیحی از شبکه‌های جهانی خواسته‌اند تا مسئله آزادی دین در ایران را در دستور کار رسانه‌ها و دولت‌ها قرار دهند. همچنین رهبران چند کلیسای جهانی در بیانیه‌ای مشترک اعلام کردند: «ایمان در ایران به جرم تبدیل شده است. اکنون زمان دعا و اقدام برای برادران و خواهران ماست که به خاطر انجیل در بندند.»
کارشناسان می‌گویند همزمانیِ این سرکوب‌ها با بحران‌های سیاسی و اقتصادی داخلی، نشان‌دهنده استفاده‌ی ابزاری از دستگاه قضایی برای کنترل اجتماعی است. به باور ناظران، ایران در سال ۲۰۲۵ یکی از بالاترین نرخ‌های محکومیت دینی در منطقه را ثبت کرده است.
