مسیحیان ایرانی در مرکز نقض فاحش حقوق بشر و تشدید سرکوب پس از جنگ ۱۲روزه
«مای ساتو» از تشدید سرکوب پس از جنگ و بازداشت گستردهی شهروندان مسیحی خبر داد؛ سرکوبی که نشانگر وضعیت وخیم آزادی مذهب در ایران است.
در نشست اخیر کمیته سوم مجمع عمومی سازمان ملل متحد، «مای ساتو» گزارشگر ویژه حقوق بشر در امور ایران، نسبت به تشدید سرکوب جامعه مدنی و اقلیتهای دینی در ایران، بهویژه پس از جنگ ۱۲روزه میان جمهوری اسلامی و اسرائیل هشدار داد.
او در سخنان خود گفت: «در این دوره بازداشت گسترده روزنامهنگاران، مدافعان حقوق بشر و اعضای اقلیتهای دینی و قومی از جمله مسیحیان شدت گرفته است.» به گفته وی، پس از درگیریها، حکومت ایران فضای جامعه مدنی را بیش از پیش محدود کرده و بسیاری از فعالان مدنی و اعضای جامعه دینی، از جمله مسیحیان، به اتهام جاسوسی یا همکاری با اسرائیل بازداشت شدهاند.
پیش از خانم ساتو، «سارا حسین» رئیس کمیته حقیقتیاب سازمان ملل در امور ایران، نیز گفته بود: «از زمان آغاز جنگ، فضای مدنی بیش از پیش محدود شده و اعضای اقلیتهای قومی و دینی از جمله بهاییان، مسیحیان، یهودیان، کردها و بلوچها، به اتهام همکاری یا جاسوسی بازداشت شدهاند.»
در همین زمان، وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی اعلام کرده بود که ۵۳ شهروند مسیحی را به اتهام «فعالیتهای ضد امنیتی» بازداشت کرده است. این وزارتخانه مدعی شده بود که بازداشتشدگان در پوشش جریان تبشیر مسیحیت صهیونیستی فعالیت داشتهاند و در خارج از کشور آموزش دیدهاند، این وزارتخانه همچنین افزوده بود: «تحرکات این تشکیلات خنثی شد.»
در ماه شهریور نیز، یازده گزارشگر ویژه سازمان ملل از جمله مای ساتو و نازیلا قانع در نامهای رسمی خطاب به جمهوری اسلامی، نسبت به نقض گسترده و سیستماتیک حقوق بشر در ایران ابراز نگرانی کردند. در این نامه به بازداشت فعالان مدنی، سرکوب اقلیتهای دینی و افزایش اعدامها اشاره شده بود.
کمیته حقیقتیاب سازمان ملل گزارش داد که نقض حقوق بشر در ایران طی جنگ ۱۲روزه با اسرائیل، بهطور چشمگیری افزایش یافته است. در این گزارش آمده که بیش از ۲۱ هزار نفر از جمله وکلا، فعالان حقوق بشر و روزنامهنگاران در جریان این رویدادها بازداشت شدهاند.
مای ساتو تاکید کرد که مردم ایران هم از «حملات خارجی» رنج بردهاند و هم از «سرکوب داخلی» که پس از آن تشدید شده است. او افزود:« این حملات نظامی رنج فراوانی به بار آورده است، رنجی که مستحق جبران و غرامت است.» وی همچنین گفت که این حملات، نقض آشکار منشور سازمان ملل متحد محسوب میشود.
نماینده جمهوری اسلامی ایران در پاسخ، همچون گذشته، انتقادات درباره وضعیت حقوق بشر در ایران را «بیاساس» خوانده و آن را رد کرد.
سارا حسین در بخش دیگری از گزارش خود گفت که سرکوب اقلیتهای قومی و مذهبی در ایران به بهانهی «حفظ امنیت ملی» شدت یافته است. او و مای ساتو هر دو نسبت به افزایش اعدامها و شرایط وخیم زندانها هشدار دادند و از وضعیت خطرناک زندانیان سیاسی و عقیدتی سخن گفتند.
به گفته آنها، پس از حمله اسرائیل به زندان اوین، بسیاری از زندانیان تنها با تهدید اسلحه و دستبند از محل خارج شدند و خانوادههایشان تا هفتهها از سرنوشتشان بیخبر ماندند..
مای ساتو در گزارش رسمی خود با عنوان «وضعیت حقوق بشر در جمهوری اسلامی ایران» شماره سند A/HRC/58/62) ) که در شورای حقوق بشر سازمان ملل ارائه شد، موارد زیر را مطرح کرد:
- افزایش چشمگیر اعدامها و استفاده از مجازات مرگ به عنوان ابزار سرکوب.
- تبعیض ساختاری و سیستماتیک علیه اقلیتهای دینی، از جمله مسیحیان، بهاییان و صوفیان.
- نقض آزادی مذهب، بیان، تجمع و تشکل.
- شکنجه، آزار جنسی و فشار بر زندانیان عقیدتی.
- بیتوجهی گسترده به وضعیت درمانی و سلامت زندانیان، بهویژه زنان و اقلیتها.
او در این گزارش خواستار اقدام فوری دولت ایران شد و مجموعهای از توصیههای کلیدی را به شرح زیر مطرح کرد:
- توقف فوری اجرای احکام اعدام، بهویژه علیه زندانیان اقلیتهای دینی و عقیدتی.
- پایان دادن به بازداشت خودسرانه، شکنجه و نگهداری طولانیمدت بدون محاکمه عادلانه.
- تضمین آزادی مذهب و عقیده و لغو قوانین مبهمی که فعالیتهای دینی را جرمانگاری میکنند.
- دسترسی کامل و بیقیدوشرط گزارشگر ویژه به ایران برای بررسی مستقیم وضعیت زندانها و جامعه مدنی.
- اصلاح فوری مواد قانونی مرتبط با امنیت ملی که برای توجیه بازداشت شهروندان مسیحی و دیگر اقلیتها بهکار میروند.
- تضمین خدمات درمانی و انسانی برای زندانیان، مطابق با کنوانسیونهای بینالمللی حقوق بشر.
مای ساتو همچنین از جامعه جهانی خواست تا از قربانیان ایرانی حمایت کنند و با اعطای ویزای بشردوستانه به کسانی که به دلیل ایمان یا عقیده خود از کشور گریختهاند، به آنها پناه دهند.
نمایندگان بریتانیا، کانادا، هلند، آلمان، سوئیس و اتحادیه اروپا در پاسخ به گزارش ساتو و حسین، از وضعیت اقلیتهای مذهبی در ایران بهشدت انتقاد کردند. بریتانیا اعلام کرد که «اقلیتها بهطور نامتناسبی هدف آزار، بازداشت و حبس خودسرانه قرار گرفتهاند.»
نمایندهی اتحادیه اروپا از «تبعیض نظاممند» سخن گفت و هلند وضعیت فعلی را «نمونهای از سرکوب سازمانیافته و سیستماتیک» توصیف کرد.
گزارشهای اخیر سازمان ملل، از جمله سخنان مای ساتو، تصویر روشنی از گسترش سرکوب در ایران را ارائه میدهد؛ سرکوبی که جامعه مسیحیان ایرانی را نیز بینصیب نگذاشته است. در حالیکه حکومت ایران هرگونه انتقاد را رد میکند، شواهد موجود نشان میدهد که بازداشت، شکنجه، اعدام و فشار بر زندانیان عقیدتی همچنان ادامه دارد و جامعه جهانی بیش از هر زمان دیگری باید برای دفاع از آزادی ایمان و وجدان در ایران اقدام کند.
