مقالات و گزارش‌های ویژه

یکصد سالگی کشیش میرزایی

بیماری همه جا را فراگرفته بود.بیش از هشت دهه از آن زمان می گذرد.امکانات بهداشتی در دسترس عموم نبود و مردم ایران به دلیل بیسوادی راهی جز تسلیم در برابر این شرایط پیش روی خود نمی دیدند.اما مبشرین مسیحی به اتفاق ایماندارانی که خدمت به خداوند را زینت زندگی خود می دانستند به یاری مردم آمدند و در چند شهر ایران بیمارستان ها و مدارسی را احداث کردند. کل هزینه احداث و اداره این مراکز درمانی از سوی ایمانداران مسیحی خارج از کشور تامین می شد.پس از آن دسترسی مردم در چند کلانشهر کشور از جمله مشهد، تبریز، رشت ، اصفهان و کرمانشاه به امکانات درمانی و بهداشتی سرعت گرفت.

الهیار میرزایی در آن زمان دوران بلوغ را پشت سر می گذاشت. او در سال ۱۹۱۷ در خانواده ای که به کشاورزی مشغول بودند، در نزدیکی کرمانشاه بدنیا آمد. او از دوران نوجوانی و به خصوص ۱۲ سالگی اش الگوهایی را پیش رو داشت که خدمت به خدا و انجام خدمات بشارتی را در اولویت امور قرار می دادند. آنان مبشرانی بودند که به رغم شرایط سخت ایران آن زمان برای خدمت به خداوند عیسی مسیح به کشورمان آمده بودند.الهیار با پرورش در چنین فضایی حقیقت را یافت و راه مناسبی برای سیرابی روح تشنه اش برگزید.

مبشران مسیحی که از کشورهای مختلف از جمله آمریکا در مرکز درمانی و مدرسه مجاور آن در کرمانشاه  حضور داشتند در پرورش و رشد این جوان ایماندار از هیچ تلاشی فروگذار نبودند. تا این که الهیار میرزایی پس از خدمت سربازی افتخار فعالیت به عنوان مبشر مسیحی را در کلیسای عیسی مسیح در کرمانشاه کسب کرد.سپس در انجمن کتب مقدسه استخدام شد.

او به مدت ده سال در شهرها و روستاهای دورافتاده در قالب فعالیت کتابفروشی خدمت کرد. سنندج، کنگاور، کبوترآهنگ، کرمانشاه، سرپل زهاب، قصر شیرین و شاه آباد از جمله مناطق خدمتی او بود. الهیار میرزایی از این دوران که به دلیل عقب ماندگی کشور در شرایط سخت و طاقت فرسایی سپری شد، خاطرات تلخ و شیرینی دارد. او مجموعه این خاطرات را در کتابی به نام «خاطرات غلامی بی منفعت» گردآوری کرده است.

این نوشتار با هدف ایجاد و انگیزه و دلگرمی برای جوانان مسیحی جمع آوری شده است. جوانانی که عیسی مسیح را یگانه ناجی خود می دانند و برای اعلام خبر خوش و بشارت مسیحی هیچ هراسی به دل راه نمی دهند و مرگ جسمانی برایشان بی معناست.

الهیار میرزایی سرانجام در ۲۲ مارس ۱۹۷۰ همزمان با دوم فروردین ۱۳۴۹ از سوی مجمع کلیساهای ایران دستگذاری شد و به عنوان «کشیش الهیار میرزایی» به خدمات خود در کشور ادامه داد.

 محور اصلی فعالیت های مسیحی او خدمات بشارتی بود.کشیش میرزایی در سالهای پس از انقلاب هم به رغم شهادت شماری از فرزندان خداوند و ایجاد شرایط سخت برای فعالیت خادمان مسیحی در ایران، همچنان به خدمات بشارتی خود در میهن ادامه داد.

اما سرانجام هفت سال پس از انقلاب مجبور به ترک وطن شد و به آلمان رفت.سپس مهاجرت به کانادا را برگزید و از سال ۱۹۸۹ تاکنون در این کشور به خدمات کلیسایی مشغول است.

این فرزند خداوند که اکنون یکصد سالگی را سپری می کند دهه های عمرش را به شوق زندگی جاوید با خداوندمان برکت داده است. حاصل ازدواج  او با همسرش مرتا خانم هم ۴ دختر است که دارای فرزندانی افتخارآفرین هستند و همگی ازدواجی مسیحی داشته اند.

از این که کشیش الهیار میرزایی تاج افتخار فرزندخواندگی و شاگردی خداوندمان را بر سردارند به خود می بالیم و اعتراف می کنیم که لقب« خادمی بی منفعت» به حق شایسته اوست.

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا
x  Powerful Protection for WordPress, from Shield Security
This Site Is Protected By
ShieldPRO