اتحاد قومهای ایرانی
قصه اتحاد ایرانیان در برابر هجوم بیگانگان، به هزاران سال قبل و حتی قرنها قبل برمیگردد. زمانی که ایران، ایران شد.
امپراتوری پارس‌ها توسط کوروش بزرگ در سال ۵۵۰ پیش از میلاد بنا شد. تنها حکومتی که بر اساس احترام به تمامی قومها، تحمل باورها، سنت‌های گوناگون و موارد دیگر شکل گرفت. کوروش پدر ایران است. فقط به دلیل دستاوردهای او بود که امروز کشوری به نام ایران وجود دارد.
فرهنگ پارسی همیشه فرهنگی غالب بر تمامی فرهنگها بوده است. ایران همچنین به عنوان یک کشور چند قومیتی شناخته می‌شود. قومیت‌های لر ،ارمنی، آذری، کرد ، عربی و… هر کدام دارای آیین‌های و تاریخ ویژه‌ای هستند که قدمت زیادی دارند. ایل بختیاری نیز به جامعه لرهای ایران تعلق دارد و از اولین اقوامی بودند که به کوروش پیوستند.
ایران کشوری است که به شدت بر فرهنگها و مردم جهان از جمله: ایتالیا، یونان، روسیه، شرق اروپا، آسیای میانه، شبه‌جزیره عربستان، جنوب شرق آسیا، شبه‌قاره هند و شرق آسیا اثر گذاشته‌است.
اقوام ساکن ایران همچنین دارای همانندهایی در بیرون مرزهای ایران هستند. این اقوام، با وجود گوناگونی‌های فرهنگی و قومی، همگی از هویت ایرانی پشتیبانی میکنند. آنها در طول تاریخ، روابط دوستانه و اتحاد میان یکدیگر را حفظ کرده‌اند و خود را دارای هویت ایرانی می‌دانند.
فارسی‌زبانان بزرگترین قومیت در داخل ایران هستند و به عنوان قوم غالب شناخته شده‌اند.
آذری بومی ایران، دومین گروه قومی ایران پس از فارسی‌زبانان و بزرگترین گروه قومی با فرهنگ ایرانی هستند.
قوم غیور بلوچ، یکی از اقوام ایرانی ساکن جنوب شرقی ایران ست که دارای ریشه آریایی هستند.
کردها پس از فارسی‌زبانان و آذری‌ها، سومین گروه قومی در ایران به‌شمار می‌آیند.
عرب‌های ایران نیز یکی دیگر از اقوام ایرانی هستند که در جنوب و جنوب غرب کشور ساکنند.
در طول تاریخ، کشورهای زیادی بوده‌اند که بین ظهور و سقوطشان، چند قرن و حتی چند سال بیشتر فاصله نبوده است. کشورهایی که بخاطر سلطه‌جویی یا قوم‌گرایی و قدرت‌های دیگر، زمینه‌ساز تجزیه و پاره پاره شدن آنها شده است.
همچنین بیگانگان زیادی بوده‌اند که در آثار و فرمان‌های خود، به این ویژگی خاص ایران اقرار کرده‌اند. آگوستوس – امپراتور مقتدر روم – به جانشینانش وصیت کرد هرگز درصدد فتح ایران بر نیایند و به دنبال عبور از فرات، به عنوان مرز سرزمین ایران در آن زمان نباشند؛ زیرا گذر از مرز و تهدید ایران، غیر ممکن است. حتی زمانی که اختلافات در این کشور به اوج خود می‌رسد، به سرعت تمام قومهای ایرانی را به سوی اتحاد رهنمون می‌شود. آن‌وقت است که دیگر هیچ نیرویی قادر به مقاومت در برابر این سیل بنیان‌کن نیست.
این‌که یک سرزمین، هزاران سال دوام بیاورد و پرچمش در اهتزاز باشد و هیچ مهاجمی قادر به محو نام آن از تاریخ نشود، نشان دهنده ویژگی‌های فرهنگی خاص و اتحاد و یکپارچگی اقوام آن است. اقوامی که می‌خواهند با یک نام و هویت، که ایرانی بودنشان است، در تاریخ بدرخشند و ماندگار شوند.
کشور ما ایران، یکی از کهن‌ترین کشورهای دنیاست که با وجود فراز و نشیب‌های بسیار و روزهای تلخی که از سر گذرانده، همچنان پایدار مانده و با اتحاد و یکپارچگی مردمانش، خواهد ماند.
راز این ماندگاری در اتحادی‌‌ست که همه اقوام گرد آمده تا در زیر پرچم ایران، به حفظ و حراست از آن بپردازند. اتحادی که با نام ایران، باعث همبستگی و تلاش مشترک برای بقای یک سرزمین کهن‌سال می‌شود.
ایران هیچ زمانی تکه تکه و تجزیه نخواهد شد. حتی با رفتن آخوندها هم پاره پاره نخواهد شد. آنها از قوم ایرانی نیستند که با رفتنشان کشورمان را پاره پاره کنند. سرزمین ایران اقوامی دارد که با هر فرهنگ و آیینی، به بهای جان خود از سرزمینشان دفاع میکنند. اقوام ایران فرزندان کوروش هستند و اجازه افتادن ایران به دست دشمن را نمی‌دهند.
