هشدار «نرگس محمدی» در خصوص سلامت «زهره صیادی» زندانی تحت شیمیدرمانی

«نرگس محمدی» در خصوص خطر سلامتی «زهره صیادی» زندانی تحت شیمی درمانی محبوس در زندان اوین هشدار داد.

زهره صیادی کنشگر مدنی و فعال در امور حقوق کوکان کار و بدون شناسنامه است. وی در آذر ماه سال ۹۸ توسط ماموران امنیتی در شهرک اندیشه تهران بازداشت و به زندان اوین منتقل شد، اما در ماه بعد (دی ماه) با تودیع وثیقه آزاد شد.

زهره صیادی مجدد در سال ۱۴۰۱ همزمان با اعتراضات سراسری به اتهام «اقدام علیه امنیت ملی» و «اخلال در نظم» به یک سال حبس محکوم و حکم وی از خرداد ماه سال جاری به اجرا درآمد. وی اهل سیستان و بلوچستان بوده و در زمینه حقوق کودکان کار و بیسرپرست، کودکان بدون شناسنامه و سوادآموزی به زنان و کودکان در مناطق محروم سیستان و بلوچستان فعالیت داشت.

زهره صیادی به بیماری سرطان مبتلاست و پزشکان متخصص تاکنون منشا این بیماری را تشخیص ندادهاند. تودهای که در پایین پرده دیافراگم وی تشکیل شده، او را وادار کرد تا تحت شیمیدرمانی قرار گیرد. مرحله دوم شیمیدرمانی وی از اسفند ۱۴۰۱ شروع و تا پایان اسفند ۱۴۰۲ هر سه هفته یکبار ادامه دارد. وی با این وضعیت جسمانی اکنون در زندان به سر میبرد.

نرگس محمدی فعال حقوق بشر در خصوص زهره صیادی هشدار داده و نوشت: «قضات جمهوری اسلامی در کدام مکتب آموزش دیدهاند که مرتکب چنین جنایتهایی علیه انسانها میشوند. اساسا صحبت از دادگاه، دادرسی و گوهر نایاب عدالت در سیستم قضایی جمهوری اسلامی نیست. بحث بر سر وجود ذرهای از مروت، عطوفت و مسئولیت انسانی است که نه در سیستم قضایی غیرمستقل و نه در سیستم امنیتی سرکوبگر و متاسفانه حتی در پزشکی قانونی تحت نظارت قوه قضائیه هم دیده نمیشود.

قاضی و بازجو را میشناسم، اما نمیتوانم باور کنم یک پزشک با علم به اینکه جان انسانی با درد جانکاه ناشی از سرطان در خطر است، جرات نمیکند عدم تحمل حبس زهره را بر روی تکهای کاغذ بنویسید. به راستی این شیوه و قاعده، رسم کجا بود؟»

نرگس محمدی ادامه داد: «از زمان حبس تاکنون، زهره دو بار در تیر ماه به مدت ۲۴ ساعت بعد از شیمیدرمانی به زندان منتقل شد که حتی پزشکان زندان هم معتقدند تحمل این وضعیت برای وی غیرممکن است. زهره زنی صبور، مقاوم و بااراده است. هرگز نمیتوانم از ضعف جسمانی و دویدن درد در رگهایش بعد از هر بار شیمیدرمانی کلامی حرف بزنم. وی هر بار شیمیدرمانی را زیر کلاه یخی که به شدت دردناک است انجام میدهد تا مبادا وقتی در بند و در کنار ماست، از دیدن موهای ریخته و تغییر چهرهاش ناراحت شویم.»

حکومت جمهوری اسلامی جنایتی بزرگتر از این نمیتواند مرتکب شود که مردم بیگناه اعم از فعالان حقوق بشر، نویسندگان، فعالین کارگری، معلمان، استادان دانشگاه، دانشجویان، افراد عقیدتی و … را به دلایل واهی که اغلب آنها «اقدام علیه امنیت ملی» است را به زندانها انداخته و مورد آزار و اذیت قرار دهد و در نهایت با احکام ناعادلانه، آنها را به حبسهای طولانی مدت، شکنجه و حتی اعدام محکوم کند.