پایان دوره محکومیت «مرتضی حاجب‌مشهودکاری» شهروند مسیحی
«مرتضی حاجب‌مشهودکاری» شهروند مسیحی پس از گذراندن دوران محکومیت خود، آزاد شد.
مرتضی حاجب شهروند مسیحی ساکن رشت، در فروردین ماه ۱۴۰۱ به همراه دو شهروند دیگر به نام‌های احمد سرپرست (یوحنا) و ایوب پوررضازاده (فرزین) به دلیل فعالیت‌های مسالمت‌آمیز دینی بازداشت و هر کدام به ۵ سال حبس محکوم شدند.
در بهار سال ۱۴۰۲، محکومیت مرتضی حاجب پس از تجدید نظر به نصف، یعنی دو سال و نیم کاهش یافت. او به همراه احمد سرپرست و ایوب پوررضازاده در آبان ۱۴۰۲ از زندان لاکان رشت آزاد و و مجبور به تحمل ادامه دوران محکومیت خود با شرایط «رای باز» شدند.
«رای باز» به تصمیمی گفته می‌شود که به زندانی اجازه می‌دهد در مراکز صنعتی و تولیدی، زیر نظر قوه قضائیه با درآمد محدود کار کرده و دوران محکومیت خود را نیز طی کند.
این شهروندان مسیحی طبق ماده ۵۰۰ قانون مجازات اسلامی به اتهام «فعالیت تبلیغی آموزشی انحرافی مغایر با شرع مقدس اسلام از طریق تشکیل کلیسای خانگی» محکوم شده بودند.
در نهایت روز سه‌شنبه ۳ دی ماه از طریق مقامات زندان به مرتضی حاجب‌مشهودکاری اطلاع داده شد که دوران محکومیت وی به پایان رسیده و دیگر نیازی به معرفی روزانه به کارخانه‌ای که از ساعت ۷ صبح تا ۵ عصر در آن کار می‌کرد ندارد.
لازم به ذکر است که یک ماه از دوره محکومیت وی باقی مانده بود که این مدت از طرف مقامات به عنوان مرخصی منتهی به آزادی او در نظر گرفته شد.
شهروندان مسیحی در ایران سالهاست مورد ظلم، شکنجه، جفا، آزار، اذیت و بازداشت قرار دارند. آنها حتی پس از آزادی از زندان، همچنان از حقوق عادی که داشتن شغل می‌باشد نیز محروم هستند. شهروندانی که اجازه پرستش خدای خود را با عقیده و باور خود ندارند و نتیجه باور آنها، تحمل حبس‌های طولانی مدت و از دست دادن حقوق شهروندی می‌باشد.
