جلوگیری وزارت خارجه آلمان از حضور شاهزاده رضا پهلوی در کنفرانس مونیخ
وزارت خارجه آلمان از حضور شاهزاده رضا پهلوی در کنفرانس امنیتی مونیخ جلوگیری کرد.
شاهزاده رضا پهلوی روز جاری پنج‌شنبه ۶ فوریه برابر با ۱۸ بهمن، پستی در شبکه اجتماعی ایکس مبنی بر جلوگیری وزارت خارجه آلمان از حضور وی در کنفرانس امنیتی مونیخ منتشر کرد. وی در این پست نوشت: « مایه خرسندی من بود که در این برهه مهم برای تغییر در ایران، برای شرکت در این کنفرانس امنیتی دعوت شدم اما مداخله وزارت خارجه آلمان مانع از حضور من شده است.»
کنفرانس مونیخ در سال جاری شصت و یکمین دوره خود را برگزار کرد. کنفرانسی که در آن رهبران و روسای ۶۰ دولت، ۱۵۰ وزیر و سازمان‌های بین‌المللی بزرگ مشارکت داشتند. این مجمع از سال ۱۹۶۳ میلادی به عنوان یک سازمان غیردولتی فعال بود که کنفرانس سالانه آن، به بزرگ‌ترین گردهمایی تصمیم‌گیرندگان مهم در سیاست امنیتی بین‌المللی تبدیل شد.
این کنفرانس امنیتی در سال ۱۴۰۱ که اوج اعتراضات سراسری در ایران و جنبش «زن، زندگی، آزادی»، همچنین اعتراض هزاران نفر از ایرانیان در برلین بود، از مسیح علی‌نژاد و شاهزاده رضا پهلوی برای شرکت در این نشست دعوت کرده بود. در کنفرانس سال ۲۰۲۳ نیز که مخالفان جمهوری اسلامی به آن دعوت شده بودند، ایران و روسیه حضور نداشتند که ابراهیم رئیسی، رئیس‌جمهور وقت آن زمان، نسبت به دعوت کنفرانس مونیخ از مخالفان جمهوری اسلامی انتقاد کرده بود.
اکنون نیز که زمان برگزاری این کنفرانس امنیتی در مونیخ بوده و از شاهزاده پهلوی برای شرکت در این نشست دعوت به عمل آمده بود، وزارت خارجه آلمان با مداخله خود، مانع از حضور شاهزاده در این نشست شد.
شاهزاده پهلوی نیز در واکنش به این ممنوعیت، پیامی را در شبکه ایکس منتشر کرده و نوشت: «در برلین تصمیمی گرفته شده است که مردم ایران را به حاشیه براند، صدای آنان را خاموش و از جمهوری اسلامی دلجویی کند. در این برهه مهم برای تغییر در ایران، مایه خرسندی من بود که برای شرکت در کنفرانس امنیتی مونیخ دعوت شده‌ام، اما وزارت امور خارجه آلمان با مداخله‌ی خود، مانع از حضور من در این کنفرانس شده است. این اقدام وزارت خارجه آلمان، این کشور را در سوی نادرست تاریخ قرار می‌دهد. در حالی که دولت آلمان به سیاست مماشات با جمهوری اسلامی ادامه می‌دهد، من از مردم آلمان می‌خواهم که نه فقط برای آزادی ایران، بلکه برای آینده‌ی خودشان در کنار ایرانیانی بایستند که برای حقوق بشر و دموکراسی مبارزه می‌کنند. من همراه با هم‌میهنانم، کارزار خود را برای رهایی ایران و جهان از چنگال رژیمی که سال‌هاست بشریت را با باج‌خواهی و ترور گروگان گرفته است، ادامه خواهم داد. این تصمیم نه برای خاموش کردن صدای من، بلکه برای خاموش کردن صدای ملت ایران بود. این تصمیم برای حذف همه‌ی کسانی بود که در راه آزادی، عدالت و کرامت ایستادگی می‌کنند و ما در برابر آن تسلیم نخواهیم شد.
با وجود تمامی تلاش‌ها برای خاموش کردن صدای ملت ایران در این کنفرانس، من به مونیخ سفر خواهم کرد، زیرا اگرچه ما در پایتخت‌های خارجی به دنبال دوستان و متحدانی برای این راه هستیم، اما می‌دانیم که آزادی‌مان تنها به دست خود ما رقم خواهد خورد، نه به تصمیم دولت‌های خارجی. این ما، ملت ایران هستیم که سرنوشت خود را تعیین خواهیم کرد و تا زمانی که پیروز نشویم، از پای نخواهیم نشست.»
