کرسی‌هایی میان نفوذ قدرت‌ها و بیم از دست رفتن هویت سیاسی مسیحیان
کرسی‌های مسیحیان عراق، میان نفوذ قدرت‌ها و ترس از دست رفتن هویت سیاسی گرفتار شده‌اند.
با نزدیک شدن به انتخابات پارلمانی عراق در ماه نوامبر، مسیحیان این کشور بیش از هر زمان دیگری نگران آینده سیاسی خود هستند. جمعیتی که طی سال‌های اخیر به شدت کاهش یافته و امنیت و هویت فرهنگی‌اش زیر فشار قرار گرفته، اکنون بیم آن دارد که حتی پنج کرسی سهمیه‌ای‌اش نیز عملا در اختیار احزاب بزرگ غیرمسیحی قرار گیرد.
بنا بر گزارش کمیسیون عالی مستقل انتخابات، بیش از ۳۰ نامزد مسیحی در استان‌های بغداد، نینوا، کرکوک، دهوک و اربیل وارد رقابت شده‌اند. اما بسیاری از این نامزدها بنا بر نظر کارشناسان، از حمایت مستقیم یا غیرمستقیم جریان‌های قدرتمند شیعه و سنی برخوردارند؛ جریانی که به جای بازتاب دغدغه‌های جامعه مسیحی، بیشتر در پی نفوذ و بهره‌برداری سیاسی از این کرسی‌های محدود است. همین مسئله سبب شده اختلاف‌ها و اتهام‌های متقابل در میان گروه‌های مسیحی بالا گرفته و اعتماد عمومی به فرآیند نمایندگی کمرنگ‌تر شود.
در این میان، کاردینال «لوئیس رافائل ساکو» رهبر کلیسای کاتولیک کلدانی، از مسیحیان خواسته است تا مشارکت گسترده‌ای در انتخابات داشته باشند. او هشدار داده که مشکلاتی چون حضور گروه‌های مسلح، فشارهای اقتصادی و مصادره سهمیه‌های دولتی، موج مهاجرت را شدت بخشیده و آینده این اقلیت را بیش از پیش تهدید می‌کند. طبق آمارها، جمعیت مسیحیان عراق که پیش‌تر بیش از یک‌ونیم میلیون نفر بود، پس از دهه‌ها جنگ و به‌ویژه حمله داعش، اکنون به چند صد هزار نفر کاهش یافته است.
فعالان سیاسی مسیحی راه‌حل اصلی را در اصلاح قانون انتخابات می‌دانند. آن‌ها تاکید دارند که رای‌دهی برای کرسی‌های ویژه باید صرفا به خود مسیحیان محدود شود تا از تسلط نامزدهای وابسته به احزاب قدرتمند جلوگیری شود. تنها در این صورت است که صدای واقعی جامعه مسیحی عراق در پارلمان شنیده خواهد شد.
مسیحیان در طول تاریخ چه در خاورمیانه و چه در دیگر نقاط جهان، بارها با موج‌های جفا، فشار و به حاشیه رانده شدن مواجه بوده‌اند. این اقلیت دیرینه در عراق نه تنها با خطر نابودی جمعیتی روبه‌روست، بلکه هویت سیاسی و فرهنگی‌اش نیز در معرض انحلال قرار دارد. آنچه بیش از همه نیاز است، تضمین امنیت، آزادی مذهبی و فراهم کردن بستری برای مشارکت اصیل آنان در آینده سیاسی کشور است؛ چرا که حذف یا تضعیف صدای این جامعه، نه تنها ظلمی به مسیحیان، بلکه ضربه‌ای به تنوع و غنای اجتماعی عراق خواهد بود.
