پیش بینی آقای علی خامنه‌ای درباره فروریختن حکومت
پیش بینی های مختلفی در خصوص نتایج اعتراضات وجود دارد. تاریخ پیش بینی آزموده شده‌ای را به جوامع بشری و حاکمان آن ارائه داده و آن پیروزی قطعی مردم است.
۳۳ سال پیش زمانیکه آقای علی خامنه‌ای تازه به رهبری حکومت جمهوری اسلامی رسیده بود، در یکی از سخنرانیهای خود، کشور رومانی و دیکتاتور آن را بعنوان درس عبرتی از تاریخ برای شنوندگانش مثال زد.
امروز بعد از ۳۳ سال، آقای سید علی خامنه‌ای و نظامش در وضعیتی مشابه رومانی قرار دارند. او میگوید اگر مردم در برابر دیکتاتورها عقب نشینی نکنند و دیکتاتورها لجاجت کنند، سرنوشتشان این است که در هم فرو ریزد.
او همچنین بیان میکند که تحمیل یک فکر، عقیده و یک نظم اجتماعی بر مردم کار موفقی نیست. پول، اسلحه و سیاست برای بنیانگذاری و ترمیم و رنگ و روغن زدن به حکومت بی‌فایده است؛ زیرا ممکن است ظرف مدت چند هفته، بنای حکومت فرو بریزد.
نظام را نمی‌توان با دقت و قدرت ظاهری نگاه داشت. اگر یک ضربه اساسی به آنها بخورد، یکی پس از دیگری فروریخته و از بین خواهند رفت. همچنین اگر سران دولت‌ها لجاجت و مقاومت کنند، با سرنوشتی همچون سرنوشت شخصی که در رومانی بود مواجه خواهند شد.
او ادامه می‌دهد که مردم در مقابل غلظتها و شدتها وقتی زمانش فرا رسید، عقب نشینی نکردند.
همچنین هشدار داد که مستبدین عالم، دیکتاتورها و کسانی که با زور شمشیر و تازیانه بر ملتها حکومت میکنند، باید چشمانشان را باز کنند و درس عبرت بگیرند. کسانی که بر پایه سرنیزه و اختناق، نظامها را علیرغم میل مردم سرپا نگه میدارند، باید سرنوشت اروپای شرقی را ببینند. این نظم آهنین در کشورهای کمونیست، چنان بود که تصور نمیکردند که فرو بریزند اما فرو ریخت.
آقای خامنه‌ای به جز حکومت خودش، درباره تمام حکومت‌ها چنین نظری دارد. او هنوز آتش خشم مردم را علیه خود و حکومتش به رسمیت نشناخته است. او فقط لیست بلند بالایی از متهمان دارد که آنها را مقصر میداند. لیستی که در صدر آن اسرائیل و آمریکا قرار دارند.
باید از سخنرانی ۳۳ سال پیش او درباره سرنوشت چائوشسکو و حرفهای امروزش درباره قیام مردم علیه خودش پرسید. باید سوال کرد که چرا دیکتاتورها کور میشوند و یا خود را به کوری میزنند.
رهبر جمهوری اسلامی در ایران، اعتراضات مردم را ناشی از برنامه‌ریزی‌های امریکا و اسرائیل دانسته است. نظری که مورد تمسخر کل دنیا قرار گرفته است، چه برسد به ایران و ایرانی. همه چیز را که نمیشود به گردن آمریکا و اسرائیل انداخت.
اینها خود مردم ایران هستند که فریاد اعتراضشان گوش دنیا را نسبت به کاری که جمهوری اسلامی با آنها انجام داده، کر کرده است. در مورد آمریکا و اسرائیل نیست.
امروز دنیا به مسخره کردن رهبر دیکتاتور افتاده و شجاعت زنانی که در برابر قوانین ناشی از نافهمی و قلدرانه او ایستاده‌اند را تحسین میکنند.
بهتر نیست طبق سخنرانی ۳۳ سال پیش، به خودش بیاید که نظام را نمی‌توان با دقت و قدرت ظاهری نگه داشت.
البته او سرنگونی حکومت خودش را با زبان بی زبانی پیش بینی کرده بود. آیا مقاومت خواهد کرد یا حکومتش فرو خواهد ریخت؟
