اربعین، صحنه‌سازی حکومتی با گروگان‌گیری مذهبی اقلیت‌ها
حکومت جمهوری اسلامی با سوءاستفاده از اقلیت‌های مذهبی، اربعین را به صحنه همبستگی ساختگی تبدیل کرده است.
جمهوری اسلامی سالهاست که راهپیمایی اربعین را به ابزار تبلیغاتی خود بدل کرده و از آن برای نمایش قدرت ایدئولوژیک و گسترش نفوذ شیعی در منطقه استفاده می‌کند. این پروژه تبلیغاتی با هزینه‌های هنگفتی از جیب مردم ایران پیش می‌رود، در حالیکه کشور با بحران‌های اقتصادی، فقر گسترده و نابسامانی معیشتی دست و پنجه نرم می‌کند.
اما بخش تاریک‌تر ماجرا، سناریوی استفاده ابزاری از اقلیت‌های مذهبی است. حاکمیت با اعمال فشار مستقیم و غیرمستقیم بر رهبران ادیان غیرشیعه، آنان را وادار به شرکت در این نمایش می‌کند تا تصویری جعلی از «آزادی مذهبی» و «همبستگی ملی» به جهان مخابره کند. برپایی «موکب مسیحیان ارمنی و آشوری» در مرز تمرچین، نمونه آشکاری از این مهندسی تبلیغاتی است، اقدامی که در ظاهر نشانی از همزیستی دینی دارد، اما در واقع بخشی از پروژه مشروعیت‌سازی برای نظامی است که خود، عامل اصلی سرکوب و تبعیض علیه همین اقلیت‌هاست.
«داریاووش عزیزیان» کشیش کلیسای شرق آشوری ارومیه، در خصوص برگزاری موکب مسیحیان در مراسم اربعین اظهار کرد: «دستور حضرت مسیح است که به همسایه محبت کنیم، فرقی نمی‌کند که مسیحی باشد یا نه، فقط سایه‌اش شبیه ما باشد، رنگ و نژادش مهم نیست. سالهاست که ما در کنار هم به خصوص در روستاها زندگی کرده‌ایم. ارومیه ساکنانی از برادران وخواهران سنی هم دارد که در راه زیارت نزدیکی مرز تمرچین، موکب برپا می‌کنند. به خاطر دارم که پدرم در روستا در ایام عزاداری حسین علیه‌السلام، به مجالس عزاداری سرسلامتی می‌دادند و کمک می‌کردند. برای کسانی که در این راه قدم بر می‌دارند، دعا می‌کنیم که در آسایش به زیارت بپردازند.»
این نمایش‌های ظاهرا صلح‌جویانه، در تضاد کامل با واقعیت زندگی اقلیت‌های مذهبی در ایران است؛ اقلیتی که با محدودیت‌های شدید، سرکوب مناسک، تهدید امنیتی و تبعیض سیستماتیک روبه‌رو هستند. در چنین شرایطی، صحبت از «محبت همسایگی» یا «نوع‌دوستی»، چیزی جز بزک کردن چهره‌ای سرکوبگر با رنگ دیپلماسی مذهبی نیست.
اربعین برای جمهوری اسلامی نه تنها یادآور یک سنت مذهبی، بلکه سکوی تبلیغاتی است که حتی از رنج و ایمان اقلیت‌ها نیز برای تقویت ماشین پروپاگاندای خود بهره‌برداری می‌کند. این نه همبستگی است، نه احترام، بلکه یک نمایش ساختگی از گروگان‌گیری مذهبی است.
