«محمدتقی اکبرنژاد» به حمایت از مردم ایران، عمامه از سر برداشت
«محمدتقی اکبرنژاد» به حمایت از مردم ایران و ایستادگی در روزهای سخت کنار آنها، عمامه خود را از سر برداشت.
در حالی که جمهوری اسلامی با سرکوب شدید سعی در حفظ بقای خود دارد، بسیاری از روحانیون و نظامیان از خطوط رسمی حکومت فاصله گرفته و به مردم ایران پیوسته‌اند.
«محمدتقی اکبرنژاد» استاد پیشین حوزه علمیه قم و روحانی شیعه، پس از تایید حکم خلع لباس و زندان، به حمایت از مردم ایران عمامه‌اش را از سر برداشت و با انتشار ویدیویی اعلام کرد که حاضر نیست در برابر فشارها سکوت کند. اقدام وی نمادی از مخالفت و ایستادگی در برابر سرکوب و بی‌توجهی به شرایط بحرانی زندگی مردم ایران است.
جزئیات حکم و اتهامات وی بدین شرح است: دادگاه تجدیدنظر ویژه روحانیت، حکم ۲۳ ماه و شش روز زندان و سه سال خلع لباس اکبرنژاد را بدون تغییر تایید کرد. اتهامات وی شامل «تضعیف نظام»، «توهین به رهبران جمهوری اسلامی» و «هتک حیثیت روحانیت» عنوان شده است.
اکبرنژاد پیش‌تر در اسفند ۱۴۰۲ با تودیع وثیقه از زندان قم آزاد شده بود. بازداشت اولیه وی در ۲۸ بهمن همان سال توسط ماموران اطلاعات سپاه انجام شده بود. اکبرنژاد با انتشار ویدیویی که پس از تایید حکمش در شبکه‌های اجتماعی منتشر کرد، خطاب به مردم ایران گفت: «نمی‌توانم چشمم را بر واقعیت ببندم. می‌بینم که پدران این جامعه شرمنده خانواده‌هایشان هستند، مردم پس از گذشت دهه‌ها، همچنان در تامین ابتدایی‌ترین نیازها مانند آب و برق مشکل دارند و تورم کمرشکن، آنها را به استیصال رسانده است. اگر قرار باشد نظاره‌گر باشم و دم برنیاورم، این لباس دیگر به چه کار من می‌آید؟ من به جای تملق قدرت، ترجیح می‌دهم در کنار مردم بایستم و هزینه آن را نیز بپردازم.»
ایران در روزهای اخیر با فشارهای اقتصادی و اجتماعی گسترده‌ای مواجه است. تورم شدید و بحران معیشتی، زندگی مردم را به حد تحمل رسانده است.کمبود آب و برق مشکلات بنیادی زندگی روزمره شهروندان را تشدید کرده است. جمهوری اسلامی با افزایش سرکوب، تلاش می‌کند صدای مردم و مخالفان را خاموش کند اما با این حال، تعداد قابل توجهی از روحانیون و حتی نظامیان مسیر حکومت را ترک کرده و به سوی مردم گرایش یافته‌اند. بسیاری از آخوندها نیز خلع لباس شده و ترجیح داده‌اند در کنار مردم ایستاده و از تملق قدرت خودداری کنند.
نمونه‌های اخیر همچون اقدام محمدتقی اکبرنژاد پیام روشنی به حکومت دارند: حتی حلقه‌های سنتی و مذهبی، حاضر نیستند در برابر سیاست‌های سرکوبگرانه سکوت کنند.
ایستادگی برخی روحانیون و نظامیان و همراهی آنها با مردم در شرایط بحرانی، نقطه امیدی برای تغییر واقعی در ساختار قدرت ایران محسوب می‌شود. این جریان نشان می‌دهد که حتی در دل نظامی‌ترین و محافظه‌کارترین نهادها، روحیه انتقاد و همبستگی با مردم در حال گسترش است و می‌تواند فشار داخلی برای رعایت حقوق مردم و پاسخگویی حکومت را افزایش دهد.
