آخرین روز سفر پاپ لئو و «فریاد صلح» در خاورمیانه
پاپ لئو طی یک سخنرانی در آخرین روز سفر خود به لبنان، مردم را دعوت به تغییر مسیر خشونت و گشودن فصل تازه آشتی کرد.
پاپ لئو در واپسین ساعات سفر سهروزه خود به بیروت در لبنان، در روز جاری سهشنبه ۲ دسامبر برابر با ۱۱ آذر، شاهد گردهمایی عظیم ۱۵۰ هزار نفری مسیحیان بود؛ تجمعی که در آن رهبر کلیسای کاتولیک بار دیگر صدای خود را برای «پایان چرخه خشونت و انتقام» در خاورمیانه بلند کرد.
پاپ لئو در این اجتماع پرشور، خطاب به مردم و رهبران منطقه گفت: «خاورمیانه امروز در نقطهای ایستاده که نیازمند نگرش جدید است، نگرشی که در آن خشونت نفی میشود و معامله با انتقام پایان مییابد.» او از مسیحیان منطقه خواست برای رسیدن به صلح و مصالحه، شجاعت به خرج دهند و با امید در مسیر آشتی گام بردارند.
رهبر کاتولیکهای جهان با اشاره به اینکه با نیتی روحانی و پیامآور امید به لبنان آمده، تاکید کرد: «من میخواستم بهعنوان زائری از امید به خاورمیانه بیایم و از خداوند هدیه صلح را برای این سرزمین عزیز که با بیثباتی، جنگ و رنج روبهرو است، درخواست کنم.»
وی در سخنان خود توضیح داد که حل بحرانهای منطقهای بدون عبور از شکافهای سیاسی، مذهبی و اجتماعی ممکن نخواهد بود. پاپ لئو افزود: «خاورمیانه به رویکردهای جدیدی نیاز دارد تا ذهنیت انتقامجویی و خشونت را نفی کند، بر شکافها غلبه کند و فصلهای جدیدی به نام آشتی و صلح بگشاید.»
پاپ که بارها در طول سفر از «لبنان عزیز» یاد کرده بود، اینبار نیز تاکید کرد: «من، به طور ویژه برای لبنان عزیز دعا میکنم.» او از جامعه جهانی خواست که در حمایت از فرآیندهای گفتوگو و آشتی در این کشور و سراسر منطقه کوتاهی نکند.
رهبر کاتولیکها خطاب به مسئولان و تصمیمسازان منطقه، چه در لبنان و چه در سرزمینهایی که هنوز درگیر جنگ هستند گفت: «به فریاد مردمانتان که خواهان صلح هستند گوش دهید.» وی با اشاره به سالها رنج و نابسامانی ناشی از جنگ افزود: «مسیر خصومت متقابل، تخریب و جنگ بیش از حد طولانی شده و نتایج تاسفبار آن در برابر چشمان همه قرار دارد. باید مسیر را تغییر دهیم. باید دلهایمان را برای صلح تربیت کنیم.»
هرچند این سخنان بخشی از برنامه رسمی سفر پاپ به لبنان بود، اما لحن قاطع و صریح او نشان داد که واتیکان نگران عمیقتر شدن بحرانهای خاورمیانه است. تحلیلگران کلیسایی میگویند که پیام پاپ لئو تنها خطاب به مسیحیان نبود، بلکه هشداری اخلاقی و معنوی به همه بازیگران منطقه است؛ هشداری که یادآوری میکند هیچ آیندهای بر پایه خشونت ساخته نمیشود.
