«مینا خواجوی» شهروند مسیحی، پس از حدود ۲۲ ماه حبس آزاد شد
«مینا خواجوی» شهروند مسیحی، پس از تحمل حدود ۲۲ ماه حبس، روز گذشته از زندان اوین آزاد شد.
مینا خواجوی شهروند مسیحی، روز سه‌شنبه ۲۹ مهرماه برابر با ۲۱ اکتبر، پس از تحمل نزدیک به ۲۲ ماه حبس در زندان اوین آزاد شد. این آزادی در پی صدور بخشنامه‌ای در قالب «عفو» صورت گرفته است.
خواجوی پیش‌تر در دی ماه ۱۴۰۲ به دستور قوه قضائیه مجبور شده بود دوره درمانی خود را رها کند و وارد زندان شود. پیش از آن، ورود وی به زندان چند بار به دلیل تصادف شدید با یک خودرو و آسیب دیدگی مچ پا به تاخیر افتاده بود. به گفته منابع خبری، وی پس از آن برای تثبیت شکستگی مچ پا مجبور به نصب پلاتین شد.
همچنین در برخی گزارش‌ها آمده که مطالبه پزشک و مکاتبات برای تاخیر در اجرای حکم نیز مطرح شده بود، اما در نهایت این تاخیرها تأثیری بر اجرایی شدن حکم نداشت.
مینا خواجوی در تیرماه ۱۳۹۹ هنگام برگزاری مراسم عبادتی در منزل یکی از شهروندان مسیحی در منطقه یافت‌آباد تهران، همراه با تعدادی دیگر از مسیحیان محلی بازداشت شد. در بازجویی‌های آن دوران، فشارهای متعددی بر او اعمال گردید.
وی در خرداد ۱۴۰۱، در شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران به اتهام «اقدام علیه امنیت کشور از طریق تبلیغ مسیحیت تبشیری و تشکیل کلیسای خانگی» به ۶ سال زندان محکوم شد. پس از آن‌که درخواست تجدید نظر او رد شد، در نهایت در اواخر سال گذشته حکم وی به دو سال تقلیل یافت.
با وجود تاخیرهایی که به علت وضعیت جسمی پیش آمد، خواجوی در روز ۸ دی ۱۴۰۲ (۱۸ ژانویه ۲۰۲۴) وارد زندان اوین شد تا حکم خود را اجرا کند. در دوران حبس، او گاهی در بند انفرادی به ویژه در سلول ۲۰۹ نگهداری شده و تحت بازجویی قرار گرفته بود.
در دوره‌ای از جنگ ۱۲ روزه اسرائیل و ایران، گزارش شده است که برخی زندانیان عقیدتی از زندان اوین به زندان قرچک منتقل شدند و گفته می‌شود مینا هم در میان آن منتقل‌شدگان بوده است. شرایط بهداشتی در زندان‌ها به ویژه در زندان قرچک، طی سال‌ها بارها از سوی نهادهای حقوق بشری به شدت مورد انتقاد قرار گرفته است.
طی دوران زندان، گزارش‌های متعددی حاکی از وضعیت وخیم جسمی خواجوی منتشر شده است. وی از آرتروز رنج میبرد و گاهی مجبور بود با درد شدید زندگی کند، آن هم در حالی که دسترسی‌اش به مراقبت پزشکی تخصصی به شدت محدود بوده است.
یکی از مصائب او این بود که برای رفتن به طبقات بالاتر تخت در سلول، مجبور می‌شد فشار بر مچ پا وارد کند، امری که برای کسی با آسیب مچ پا مشکل‌ساز بوده است. همچنین گزارش شده که در برخی مواقع، تنها داروهای مسکن ساده در اختیار وی گذاشته شده و درمان کامل یا فیزیوتراپی برای وی تایید نشده است.
نزدیکان و فعالان حقوق بشر مدعی‌اند که نهادهای امنیتی از محروم کردن زندانیان عقیدتی از درمان یا مرخصی، به عنوان اهرمی برای فشار و «توبه‌سازی» استفاده می‌کنند.
آزادی مینا خواجوی پس از نزدیک به دو سال حبس، در حالی صورت گرفت که او محکومیتی سنگین را تجربه کرده بود اما به‌واسطه کاهش حکم و استفاده از اعطای عفو، راهی سلول شد و اکنون آزاد شده است. این واقعه می‌تواند به نمادی از تلاش گروه‌های مدافع آزادی مذهب در داخل و خارج ایران تبدیل شود.
با این حال، محدود بودن شفافیت در روند قضایی، ابهامات فراوان درباره صحت اتهامات و شرایط نامناسب زندانیان عقیدتی، همچنان مشکلات بنیادی به شمار می‌آید. آزادی خواجوی نشان‌دهنده امیدهایی برای اصلاح یا فشار بین‌المللی است، اما تا وقتی وضعیت کلی زندانیان عقیدتی تغییر نکند، این موارد به عنوان استثناها دیده خواهند شد.
در ابعاد بین‌المللی، پرونده‌هایی نظیر مینا خواجوی بازتابی از فشار بر آزادی مذهب در ایران هستند. نهادهای حقوق بشر و انجمن‌های مسیحی در سراسر جهان، اغلب این موارد را نشانه‌ای از سرکوب فعالیت‌های دینی مسالمت‌آمیز می‌دانند و خواهان دخالت‌های جهانی برای تضمین حق آزادی ایمان می‌شوند.
