وقتی مسیحیان زندانی در امید هستند، اما دستگاه قضایی بیتفاوت باقی میماند
مسیحیانی که در زندان اما در امید هستند، بازتاب وضعیت تلخ محکومیت مسیحیان در ایران و چالشهای واقعی آزادی مذهبی است.
در سالهای اخیر گزارشها و تحلیلهای رسانههای بینالمللی و گروههای مدافع حقوق بشر، بارها نشان دادهاند مسلمانانی که به مسیحیت گرویدهاند یا مسیحیان فعال در ایران، با فشار و سرکوب قدرتمندی روبهرو هستند، از بازداشت و حکم زندان گرفته تا محاکمه به اتهامات امنیتی و تبلیغ علیه نظام.
در این چارچوب، «فرد پطروسیان» روزنامهنگار و پژوهشگر ایرانی و از فعالان حوزه آزادیهای دینی، در مصاحبهای اختصاصی با یک روزنامه هلندی، به ابعاد این سرکوب و نیز امید و مقاومت مسیحیان ایرانی پرداخت و بر این نکته تاکید کرده است که: «علیرغم فشارهای شدید، مسیحیان ایران به ویژه نوکیشان، «زندانی امید» هستند و ناامیدی جایی در ایمان آنها ندارد.»
پطروسیان در این گفتگو، به خشونت و محدودیتهای گستردهای اشاره کرده که این شهروندان از همان روزهای ابتدایی پس از انقلاب اسلامی با آن مواجه بودهاند و یادآور شد که کمتر از دویست ساعت پس از انقلاب، کشیش «ارسطو سیاح» به قتل رسید؛ نمادی از سرکوب که در طول دههها ادامه یافته و بخش مهمی از تجربه مسیحیان در ایران را تشکیل میدهد.
او همچنین در تاکید بر روح مقاومت و ایمان گفته است: «مطابق با واژههای اسقف «دزموند توتو» که سالها علیه حکومت آپارتاید آفریقای جنوبی ایستاد، مسیحیان زندانی امید هستند و ناامیدی برای آنها جایی ندارد.» این برداشت، بازتابی از دیدگاه پطروسیان است مبنی بر اینکه ایمان عمیق و امید به آینده، علیرغم تهدیدها و سختیهای گسترده، همچنان در میان جامعه مسیحی ایران زنده است.
این نگاه در شرایطی مطرح میشود که گزارشهای حقوق بشری و رسانههای مستقل، وضعیت شهروندان مسیحی را همچنان بحرانی توصیف میکنند: «افرادی مانند آیدا نجفلو، ژوزف شهبازیان و ناصر نوردگلتپه پس از بازداشتهای متعدد و ماهها حبس در زندانهای اوین و قرچک ورامین، همچنان در بلاتکلیفی بهسر میبرند و جلسات دادگاه آنان در دادگاه انقلاب برگزار شده است.
احکام حبس طولانی علیه مسیحیان در دادگاههای ایران، حاکی از جاری بودن سیاست قضایی سختگیرانه علیه فعالیتهای دینی خانوادهها و کلیساهاست، حتی زمانی که این فعالیتها صرفا مذهبی و مسالمتآمیز بودهاند. در سالهای اخیر نیز محکومیتها و آمار زندانیان مسیحی افزایش چشمگیری یافته، به طوریکه گروههای حقوقی از صدها سال مجموع محکومیت برای مسیحیان خبر دادهاند که نشانهای از گسترش فشار بر جامعه مسیحی در ایران است.»
پطروسیان در مصاحبهاش همچنین به کتاب خود با عنوان «چرا مسیحیان از ایران میگریزند» اشاره کرده است، اثرى که با بررسی تنوع اشکال خشونت و سرکوبِ ساختاری و فرهنگی علیه مسیحیان در ایران، تلاش میکند تصویر دقیقتری از واقعیتهای جاری ارائه دهد و بفهماند که این وضعیت تنها تجربهی مخالفان سیاسی نیست، بلکه بخش مهمی از تجربه اقلیتهای مذهبی محسوب میشود.
در مجموع، سخنان پطروسیان و گزارشهای مرتبط، ترسیمکننده وضعیتی است که در آن امید و ایمان در میان مسیحیان ایران زنده مانده، اما فشارها و محرومیتها همچنان مانعی بزرگ برای آزادی مذهب و زندگی عادی این جامعه است، واقعیتی که رسانههای بینالمللی، گروههای حقوقی و فعالان مدافع حقوق بشر بارها به آن پرداختهاند.
