تقی رحمانی: فرهنگ وزارت اطلاعات ایران فرهنگ رو کم‌کنی است
همسر نرگس محمدی می‌گوید ضبط ویدیوی فرزندانش در اعتراض به ۱۱ ماه نشنیدن صدای مادرشان حرکت خودجوش خود آنها بوده است. به گفته تقی رحمانی، فرهنگ سیستم قضایی و امنیتی ایران این است که “روی زندانی را کم کنند”.
تقی رحمانی، همسر نرگس محمدی، ویدیویی از دو فرزند ۱۳ ساله‌شان منتشر کرده که در آن این دو نوجوان از این می‌گویند که ۱۱ ماه است صدای مادرشان را نشنیده‌اند و از مخاطبان می‌خواهند صدای آنها را به گوش جهانیان برسانند.
نرگس محمدی، فعال مدنی و عضو کارزار گام به گام لغو اعدام، شش ماه است که به زندان زنجان منتقل شده و علی‌رغم بیماری‌های مکرر و اخیرا نیز ابتلا به کرونا از حق مرخصی محروم است.
تقی رحمانی همسر او به دویچه‌وله فارسی می‌گوید، ضبط این ویدیو یک حرکت خودجوش از سوی بچه‌ها بود چرا که از زمانی که فهمیده‌اند مادرشان به کرونا مبتلا شده استرس و اضطراب‌شان زیادتر شده است و این ویدیو یک جور ابراز احساس و نظرشان بود.
آقای رحمانی پیش‌تر در گفت‌وگو با دویچه‌وله تایید کرده بود که تست کرونای همسرش مثبت بوده است. با این حال برنامه ۲۰:۳۰ صدا و سیمای جمهوری اسلامی فیلمی از داخل بهداری زندان منتشر کرد که نرگس محمدی پشت به دوربین و رو به پزشک نشسته و در پاسخ پزشک تنها می‌گوید: «خوبم.» این فیلم با این توضیح منتشر شده که نرگس محمدی سالم است و به کرونا مبتلا نشده است.
تقی رحمانی به دویچه‌وله می‌گوید که پس از پخش این فیلم ۱۲ نفر از زندانیان هم‌بند نرگس در زندان زنجان به آن اعتراض می‌کنند. پاسخ رییس زندان زنجان این بوده که فیلم کار ما نبوده و کار تهران بوده است.
حتی یکی از زنان زندانی می‌گوید، شما اگر می‌گفتید اینها کرونا گرفته‌اند و ما مشغول درمان آنها هستیم که بهتر بود تا اصل قضیه را تنها به خاطر نرگس محمدی انکار کنید.
دو کودکی که همواره یا مادر نداشته‌اند یا پدر
تقی رحمانی درباره ویدیوی منتشرشده از فرزندان نوجوانش می‌گوید، زندگی آنها خیلی متلاطم شده است: «اینها از پنج سالگی درگیر زندگی سیاسی مدنی ما شدند، دستگیری شبانه، یورش به خانه، دیدن بازجو، ریختن چند بازجو تو اتاق خواب شب ساعت ۱۲ و بعد تبعید. سطح زندگی یک تبعیدی در خارج وقتی شروع می‌کند، پایین تر از سطح زندگی‌ای است که در داخل داشته. خب اینها همه‌اش مشمول این محرومیت‌ها هستند و یک چیز مضاعف هم این است که نمی‌گذارند با مادرشان صحبت کنند. اینها دیدند همیشه وقتی مامان هست، بابا نیست و وقتی بابا هست مامان نیست.»
آیا نرگس اغتشاش کرده یا اعتراض؟
دیروز دوشنبه ۳۰ تیر ابراهیم رییسی، رییس قوه قضاییه ایران، در سخنانی اظهار داشت که باید بین اعتراض و اغتشاش تفاوت قائل شد. او گفت: «ما اعتراض را قبول داریم و باید اعتراض را شنید و با آن منطقی برخورد کرد، اما اعتراض با اغتشاش متفاوت است و اغتشاش و آشوب خط قرمز دستگاه قضایی است و نباید اجازه داد کسی در کشور ناامنی ایجاد کند.»
تقی رحمانی با اشاره به این سخنان ریاست قوه قضاییه می‌پرسد: «جرم نرگس محمدی چیست؟ کمپین برای لغو اعدام، این اغتشاش است؟ نرگس با چند زن دیگر رفته جلوی مجلس، به اسیدپاشی به زنان اعتراض کرده، این جرم دیگر نرگس است. این اغتشاش است؟ آقای رییسی شما کی به اعتراض توجه کردین؟ شما معترض را به حد جنون می‌رسانید که بعد یا مشکل روحی و روانی پیدا کند یا به افراطی‌گری رو بیاورد، بعد سرکوبش کنید، این شده یک روش.»
رحمانی تاکید می‌کند که خانواده نرگس در ایران تمامی راه‌های قانونی را رفته‌اند؛ تقاضای مرخصی کرده‌اند، تقاضا کرده‌اند نرگس به تهران و به زندان اوین بازگردانده شود، اما وزارت اطلاعات اجازه نمی‌دهد این تقاضاها عملی شوند.
“فرهنگ رو کم‌کنی”
این فعال سیاسی که خود سال‌های متمادی در زندان‌های جمهوری اسلامی بوده، می‌گوید فرهنگ غالب در سیستم اطلاعاتی ایران “فرهنگ روکم‌کنی” است: «یک چیزی در فرهنگ بعد از انقلاب باب شد: رو کم کردن. ما در جنوب شهر قزوین بزرگ شدیم، یک فرهنگ لوطی‌گری بود که وقتی اینها رفتند در قدرت، تبدیل شد به لات‌بازی؛ یعنی اصلا بحث قانون نیست، من باید روی تو را کم کنم. اینها می‌گویند زندانی باید رویش کم بشه و بعد با حالت شرم‌گینانه از ما تقاضا کند؛ خب این دیگر شهروند نیست.»
تقی رحمانی به تجربه خود در سال ۱۳۶۵ در زندان اوین اشاره کرده و می‌گوید: «عین این جمله را من سال ۶۵ از آقای مجتبی حلوایی مدیر زندان اوین شنیدم؛ می‌گفت ما روی شما را کم می‌کنیم. به رییس زندان گفتم آیین‌نامه شما چیست؟ بزنید توی بند ما رعایت کنیم. گفت آیین‌نامه ما پاسدار بند است، هر موقع هر چه گفت همان آیین‌نامه است. آقای لاجوردی هم همین را می‌گفت. می‌گفت من آیین‌نامه نمی‌زنم که شما سوءاستفاده کنید، هر چه پاسدار در لحظه گفت آیین‌نامه است. ما با چنین سیستمی روبرو هستیم.»
نرگس محمدی از ۱۵ اردیبهشت ۹۴ برای سپری کردن محکومیت ۱۶ ساله خود زندانی است. شش سال این محکومیت به اتهام “تبلیغ علیه نظام” و ۱۰ سال دیگر در ارتباط با فعالیت‌های او در کمپین “گام به گام تا لغو مجازات اعدام” صادر شده است.
خانم محمدی که در زندان اوین محکومیت خود را می‌گذراند، دی ماه ۹۸ به زور و با خشونت فیزیکی رئیس زندان اوین، به زندان زنجان فرستاده شد. علت این انتقال، تحصن او و چند زندانی دیگر در دفتر زندان اوین در همبستگی با آسیب‌دیدگان سیل و زلزله و اعتراضات آبان‌ماه اعلام شده است.
منبع: DW
