سکوت ظالمانه رسانههای غربی
وقتی در کشور ایران، جوانان زیادی هر روز توسط رژیم جمهوری اسلام به قتل میرسند، دنیای غرب کجاست؟ موضوع فقط رسانههای غرب نیست، بلکه سکوت ظالمانه اکثر رسانههای غربی مهم است.
اتفاقات و مردمی که جان خود را برای عدالت به خطر می اندازند، در دنیا احساسات متناقضی بوجود آورده است. در مورد شجاعت آنها برای تغییر، شادی و انگیزه وجود دارد و این انگیزه همان آزادیست. دیدن سرکوب شدن آنها توسط رژیم قاتل، ویرانگر و پر از درد است.
خبرگزاریها و دولتها وظیفه دارند، اتفاقات ایران را با هر معیار و اندازهای در اولویت قرار دهند و پاسخگو باشند. باید در صفحه اول با تیتر بزرگ، در اخبار کل دنیا اعلام شود. روزهای گذشته نیم میلیون نفر در سراسر جهان برای نشان دادن اینکه با مردم ایران در اتحاد هستند، علیه رژیم راهپیمایی کردند. این ایرانیهای مقیم خارج از کشور، بیش از این نمیتوانستند به ایرانی بودنشان افتخار کنند. آیا با روشن کردن کانال خبری تلویزیون یا جستجوی صفحات اول روزنامه متوجه آن شدید؟ آیا در بیانیههای دولتهای غربی دیده شد؟
صدها دانشجوی دانشگاه درجه یک، در داخل دانشگاه محاصره، کشته و مورد ضرب و شتم قرار گرفته و دستگیر شدند. آیا میتوانید تصور کنید که اگر این اتفاق در دنیای غرب میافتاد، در تیتر خبرها و موضوع گفتگوها نبود؟
نخست وزیرکانادا در توئیتر پستی درباره برخی تغییرات نرم در سیاست منتشر کرد. رئیس جمهور فرانسه با رئیسی دیدار میکند. رئیس جمهور امریکا در انتظار امضای توافق هستهای است. رهبران اروپایی در مورد چند تحریم کوچک دیگر صحبت میکنند. واقعا این جوابی است که دولتها برای این اعتراضات عظیم میدهند؟
آیا دلیل این بیتوجهی فقط بخاطر این است که ایران در خاورمیانه است؟ آیا ایرانیها به دلیل ظاهر و لهجه متفاوت و رنگ پوست سبزهشان اهمیت کمتری دارند؟ یا دلیل این است که نگه داشتن این رژیم در موضع قدرت و داشتن دشمنی همیشگی، برای غرب مفید است؟
در ذهن رهبران غربی و آزادیخواه که در مورد عدالت اجتماعی صحبت میکنند چه میگذرد. آیا آنها در مورد حقوق اولیه بشر در ایران، کاملا سکوت کردهاند؟
اما مطمئنا غرب میتواند کارهای بیشتری انجام دهد. صحبت از مداخله نیست، بلکه صحبت از توجه به میان میآید. توجهی که میتواند از افراد حاضر در ایران حمایت کند و این رژیم را سرکوب کند. اگر هنوز زمان آن نرسیده که دولتها، شرکتهای بزرگ و رسانه های اصلی در غرب از حقوق بشر دفاع کنند، پس زمان مناسب چه وقتی است؟