«گلرخ ایرایی»: تنها ماندن فرزندانمان پای چوبه‌های دار، از بی‌عملی خودمان است

«گلرخ ایرایی» زندانی سیاسی در واکنش به اعدام‌ها گفت: تنها ماندن فرزندانمان پای چوبه‌های دار، از بی‌عملی خودمان است باید خیابان را پس گرفت.

گلرخ ایرایی زندانی سیاسی محبوس در زندان اوین، در واکنش به احتمال اعدام «خسرو بشارت» و «کامران شیخه» زندانیان عقیدتی پیامی را از زندان منتشر کرده و نوشت: «تنها ماندن فرزندانمان پای چوبه‌های دار، نه فقط از سرکوب که بخشی از آن، از انفعال و بی‌عملی خودمان است. باید خیابان را که به هزار ترفند از ما گرفته‌اند، پس بگیریم.»

خانم ایرایی همچنین در سال گذشته در اعتراض به اعدام متهمان پرونده موسوم به «خانه اصفهان» که با تحصن بسیاری از زندانیان از جمله نرگس محمدی، سپیده قلیان، فائزه هاشمی، نسرین خضری و بسیاری از زندانیان سیاسی ـ عقیدتی صورت گرفته بود شرکت کرده و در اعتراض به اعدام جوانان بی‌گناه گفته بود: «سکوتمان تاییدی بر بی‌شرفی آمران و عاملان این جنایات و سهیم بودنمان در علم کردن چوبه‌های دار است. تنها راه ستیز، کف خیابان است که هر بار اگرچه گامی به پیش، اما به ضرب باتوم، گلوله و ارعاب و عدم سازماندهی اعتراضات، نافرجام ماند. نه سوار بر خودروهای‌مان و نه بر بالکن خانه‌هایمان در سیاهی شب، نه با هشتگ و صدور بیانیه و محکوم کردن‌های پی در پی. مشخصا در کف خیابان، بدون نقابی از من نبودم‌ها. برای ستاندن حقمان و برای رهایی جان ده‌ها نفری که با اذان صبح فردا و روزهای آتی به دار آویخته خواهند شد. سکوتمان تاییدی‌ست بر بی‌شرفی آمران و عاملان این جنایت و برابر است با حمایت هم‌پیمانان بین‌المللی‌شان که منافع روابط دیپلماتیک را به تعطیلی سفارت‌خانه‌هایشان ترجیح داده‌اند.»