آرامش دوستدار، اندیشمند برجسته ایران درگذشت

آرامش دوستدار در خانه خود در شهر کلن در ۹۰ سالگی درگذشت. به گفته آشنایان، آرامش دوستدار در سال ها و ماه های اخیر بیمار بود و تقریبا بیشتر فعالیت ها و کارهای فکری اش متوقف شده بود.

دوستدار در سال ۱۳۱۰خورشیدی زاده شد. تحصیلات فلسفی خود را در آلمان به پایان برد. او در سال ۱۳۵۰ خورشیدی مدرک دکترای خود را در رشته اصلی فلسفه از دانشگاه بن دریافت کرد. رساله دکترای دوستدار به “رابطه اخلاق و ارادهٔ سلطه‌گرا در آثار نیچه” می پردازد.

دوستدار چند سال به تدریس فلسفه در دانشگاه تهران سرگرم بود تا اینکه پس از بسته شدن دانشگاه ها و انقلاب فرهنگی از دانشگاه اخراج شد و بار دیگر برای همیشه به آلمان آمد و در این کشور ساکن شد.

او یکی از نادرترین منتقدان فرهنگ دینی در ایران به شمار می رفت و به همین دلیل میان تمامی اندیشمندان یکه و منحصر به فرد بود.  نقد در کارهای دوستدار بی امان بود. بسیاری این سازش ناپذیری او را نمی پسندیدند، اما نقد او در پیوند با بحران ژرفی بود که سراسر تاریخ و فرهنگ ایران را به زعم او فرا گرفته بود.

از میان تالیفات او می توان به «امتناع تفکر در فرهنگ دینی»، «ملاحظات فلسفی در دین و علم»، «درخشش‌های تیره»، «خویشاوندی پنهان» و«زبان و شبه‌زبان فرهنگ و شبه‌فرهنگ» اشاره کرد.

دویچه وله فارسی پیشتر مستندی درباره آرامش دوستدار تهیه کرده که در آن به جنبه های مختلف زندگی شخصی و فعالیت های فکری او پرداخته شده است.

منبع: DW