حضور «دومینیک ماتیو» اسقف اعظم کاتولیک‌های تهران ـ اصفهان در مجمع کاردینال‌ها
«دومینیک ماتیو» اسقف اعظم کاتولیک‌های تهران ـ اصفهان در مجمع کاردینال‌ها برای انتخاب رهبر آینده کلیسای کاتولیک حضور خواهد داشت.
اپ فرانسیس رهبر کاتولیک‌های جهان پس از آخرین موعظه خود در عید پاک، صبح روز دوشنبه با حضور هزاران مسیحی درگذشت. پس از آغاز ویژه برنامه‌های واتیکان برای خاکسپاری وی، رایزنی‌ها برای انتخاب جانشین وی نیز آغاز شد.
پس از گذشت ۹ روز عزاداری، کلیسای کاتولیک «مجمع کاردینال‌ها» یا «کنکلاو» را برگزار خواهد کرد که این روند به طور محرمانه و در کلیسای «سیستین» شهر رم آغاز خواهد شد. شرکت‌‌کنندگان در این مجمع انتخاب پاپ بعدی را عهده‌دار خواهند بود. طبق قانون، ۱۳۸ انتخاب کننده از ۲۵۲ کاردینال در این مجمع حضور خواهند داشت و کاردینال‌ها برای شرکت در رای‌گیری مخفی انتخاب پاپ جدید، باید زیر ۸۰ سال سن داشته باشند.
طبق مقررات، معمولا ۱۵ تا ۲۰ روز طول می‌کشد تا رای‌گیری و انتخاب پاپ جدید انجام شود و هیچ قانون خاصی مبنی بر اینکه چه مدت طول بکشد وجود ندارد. همچنین روزانه باید حداکثر چهار دور رای‌گیری برگزار شود تا اینکه یک کاردینال بتواند اکثریت دو سوم آرا را کسب کند.
تا قبل از انتخاب پاپ جدید، کلیسای کاتولیک بدون رهبر خواهد بود اما در این مدت، کالج کاردینال‌ها به طور مشترک کلیسا را اداره خواهند کرد. نامزدهای احتمالی برای انتخاب مقام پاپ جدید بدین شرح می‌باشد:
«پیتر اردو» کاردینال اردو و اسقف اعظم بوداپست، در سال‌های ۲۰۰۵ و ۲۰۱۱ به عنوان رئیس شورای کنفرانس‌های اسقف‌های اروپا انتخاب شد. وی ۷۲ ساله و چهره‌ای آشنا در میان کاردینال‌های آفریقایی‌ست.
«دومینیک ماتیو» کشیش بلژیکی و اسقف اعظم کاتولیک‌های تهران ـ اصفهان نیز به عنوان کاردینال، لحظه‌ای تاریخی را رقم زده است. در حالی که جمعیت کاتولیک‌های ایران بسیار اندک است، اما برای نخستین‌بار یک نماینده رسمی از تهران در مجمع کاردینال‌ها که مسئول انتخاب رهبر آینده کلیسای کاتولیک (پاپ) هستند، شرکت خواهد کرد. انتصاب وی به عنوان نامزد، نشانه‌ای از گشایش‌های واتیکان نسبت به جوامع کوچک کاتولیک در خاورمیانه و تاکیدی بر اهمیت گفت‌وگوی ادیان در شرایط جهانی امروز است.
«راینهارد مارکس» کاردینال ۷۱ ساله رئیس سابق کنفرانس اسقف‌های آلمان، از طرفداران گفت‌وگو در کلیسای آلمان بود که در سال ۲۰۲۰ به عنوان پاسخی به رسوایی آزار جنسی روحانیون آغاز شد و محافظه‌کارانی که این روند را برای وحدت کلیسا تهدید می‌دانستند، نسبت به وی بدبین شدند؛ زیرا در جریان آن، بحث‌هایی همچون تجرد، همجنس‌گرایی و انتصاب زنان مطرح شد. وی در سال ۲۰۲۱ در واکنش به گزارش‌هایی درباره آزارهایی که قبل از او از سوی کلیسای آلمان رخ داده بود، اعلام کرد که حاضر است از مقام خود به عنوان اسقف اعظم کلیسای آلمان استعفا دهد که پاپ فرانسیس استعفای وی را نپذیرفت.
«مارک اوئلت» کاردینال ۸۰ ساله کانادایی‌ست که رهبری دفتر اسقف‌های بانفوذ واتیکان را بیش از یک دهه بر عهده داشت و ناظر اداره کل گزینش نامزدهای احتمالی برای ریاست اسقف‌های سراسر جهان بود.
«پیترو پارولین» کاردینال ۷۰ ساله ایتالیایی‌ست که از سال ۲۰۱۴ وزیر خارجه پاپ فرانسیس بوده و به خاطر مقامش در سلسله مراتب کلیسای کاتولیک، یکی از مدعیان اصلی مقام پاپ محسوب می‌شود. همچنین نام وی در پرونده سرمایه‌گذاری ناموفق واتیکان در املاک لندن نیز وجود دارد اما متهم به هیچ جرمی نشد. وی همچنین سفیر سابق واتیکان در ونزوئلا بوده است.
«رابرت پره وست» کاردینال ۶۹ ساله آمریکایی اهل شیکاگوست که انتخاب وی به عنوان پاپ از آمریکا، برای مدت طولانی یک تابو بوده است. وی به عنوان مبلغ و سپس اسقف اعظم در پرو، تجربه بسیاری دارد و اکنون فرماندار قدرتمند واتیکان و مسئول بررسی وضعیت نامزدهای مقام اسقفی در سراسر جهان است. وی در سال ۲۰۱۴ توسط پاپ فرانسیس برای اداره اسقف‌نشین شهر شیکلایو در پرو فرستاده شد و تا سال ۲۰۲۳ در این مقام ماند که پاپ فرانسیس وی را برای مقام کنونی‌اش به رم آورد.
«رابرت سارا» کاردینال ۷۹ ساله و اهل گینه، رئیس بازنشسته دفتر عبادت واتیکان و محبوب محافظه‌کاران کلیسا می‌باشد.
«کریستف شوئنبورن» کاردینال ۸۰ ساله و اسقف اعظم وین پایتخت اتریش است. وی شاگرد پاپ بندیک بود و توانایی بسیاری برای جذب محافظه‌کاران کلیسا دارد. وی به دلیل اینکه در نوجوانی والدینش طلاق گرفته بودند، با دفاع پاپ فرانسیس از طلاق و ازدواج مجدد مدنی کاتولیک‌ها به عنوان اقدامی در راه توسعه مخالف بود و مخالفت برخی از محافظه‌کاران کلیسا را نیز برانگیخت. وی نگاهی شخصی نیز به موضوع طلاق داشت.
«لوئیس آنتونیو تاگل» کاردینال ۶۷ ساله از فیلیپین است که نسب چینی دارد و به دلیل احساساتی شدن هنگام صحبت درباره کودکی خود، مشهور می‌باشد. پاپ فرانسیس وی را به رم آورد تا ریاست دفتر تبشیر واتیکان که مسئول رسیدگی به نیازهای کلیسای کاتولیک در بسیاری از نقاط آسیا و آفریقا بود را بر عهده بگیرد.
