«امان‌الله قرایی‌مقدم»: مردم تا به حق‌شان نرسند، دست‌بردار نیستند
«امان‌الله قرایی مقدم» جامعه شناس با اشاره به وضعیت ایران گفت: مردم تا به حق‌شان نرسند، دست‌بردار نیستند.
به نقل از «رویداد ۲۴» امان‌الله قرایی‌مقدم جامعه شناس به وضعیت به هم ریخته اقتصادی ایران و بررسی تبعات سنگین و غیرقابل جبران آن در اقشار مختلف جامعه پرداخته است.
طی بررسی‌های بعمل آمده توسط این جامعه شناس، فاصله اعتراضات طی سال‌های ۸۸، ۹۶، ۹۸ و ۱۴۰۱ از ۸ سال به ۲ سال رسیده و دلیل آن شکم گرسنه مردم است و تا به حق‌شان نرسند، دست‌بردار نیستند. طبق اظهارات وی و طبق گفته «مارکس»، ناامیدی عمومی باعث آگاهی طبقات محروم شده و مطمئن می‌شوند که طبقه‌های بالا یا حاکمیت، به درد و مشکلات آنها رسیدگی نخواهند کرد و این عاملی برای اعتراضات عمومی است.
وی در صحبت‌های خود ضمن اشاره به مشکلات معیشتی مردم افزود: «درآمد اکثریت جامعه چقدر است؟ بسیاری از مردم در حال طی کردن روزمرگی هستند و هیچ امیدی به آینده ندارند. پس از نظر اجتماعی، سیاسی، روحی، روانی و خانوادگی با نوعی بحران روبرو هستیم که فرار مغزها یکی از بدیعی‌ترین آثار چنین حالتی است. تمام تضادهایی که در جامعه وجود دارد از عصبانیت‌ها، پرخاشگری‌ها، چاقوکشی، اعتیاد، طلاق و … همه بر اثر عوامل اقتصادی است.»
وی در سخنان خود تاکید کرد مادیات عامل جنگ، رفاه، دعوا، دوستی، رفاقت و ارزش‌های انسانی شده، یعنی ظاهر است که شخصیت را تعریف می‌کند و مادیات است که دوستی‌ها را جدی یا غیرجدی می‌کند. در واقع روابط خویشاوندی، عشق، ازدواج، طلاق و … تحت تاثیر مادیات قرار گرفته و در چنین دنیایی که ارزش‌ها را با مادیات می‌سنجند، انسانیت و معنویات کمرنگ شده ولی بدان معنا نیست که کلا از بین رفته باشد.
وی در آخر به ذهنیت بشری اشاره کرده و ادامه داد: «ذهنیت بشر تا به حال سه مرحله را طی کرده، ذهنیت عقلانی که غالب بود در دوره قرن پنجم بوده، ذهنیت معنوی، شهودی و مذهبی در قرن سیزدهم بسیار پررنگ شد اما از قرن شانزده به بعد تمام ذهن و عقل بشر را مادیات اشغال کرد، چیزی که اکنون در جامعه ایرانی و به طور خاص در حاکمیت بسیار شاهد آن هستیم، به طوری که بسیاری را خودخواه، مصلحت‌گرا، خودمدار و سودطلب کرده است.
به راستی در چنین جامعه‌ای چگونه مردم می‌توانند معترض نباشد و سکوت کنند، زمانی که اکثریت مردم از حق و حقوق شهروندی که بعضی از آنها بسیار ساده مانند آزادی بیان، آزادی عقیده، آزادی در پوشش که حق مسلم هر شخص است محروم می‌باشند؟
