«معصومه یاوری» مجبور به اعتراف اجباری زیر شکنجه شد

«معصومه یاوری» متهم به محاربه، برای نجات فرزندش مجبور به اعتراف اجباری زیر شکنجه شد.

معصومه یاوری ۴۵ ساله و زندانی سیاسی سابق، زنی خانه‌دار است که به اتهام آتش زدن یک پایگاه بسیج در خیابان طالقانی گلپایگان و ارتباط با «شبنم مددزاده» از اعضای مجاهدین خلق، به محاربه متهم شده است.

اتهامات وارده علیه معصومه یاوری در حالیست که وی از وضعیت جسمانی شدیدی رنج می‌برد و نشستن و برخاستن وی همراه با درد و غیرممکن است و وضعیت جسمانی وی به او اجازه رفتن به خیابان و آتش زدن پایگاه بسیج را نمی‌دهد. همچنین آشنایی وی با شبنم مددزاده به سال ۱۳۸۸ برمی‌گردد که با وی در یک زندان هم‌بند بودند.

خانم یاوری روز سه‌شنبه ۱۴ شهریور ۱۴۰۲ توسط ماموران امنیتی در منزل خود بازداشت شد و دو هفته پس از بازداشتش فرزند وی به نام محمدمهدی که دانشجوی سال دوم رشته هوشبری دانشگاه علوم پزشکی اصفهان است را نیز به دلیل پیگیری وضعیت مادرش بازداشت کردند.

وضعیت جسمانی معصومه یاوری به دلیل خارج کردن دو دیسک کمرش در چند سال گذشته مناسب نیست و قبل از بازداشتش در تاریخ فوق‌الذکر، با درد شدید کمر مواجه بوده که حتی اجازه نشستن را به او نمی‌داد، علاوه بر آن از بیماری تیروئید و آریتمی قلبی نیز رنج می‌برد.

به نقل از «ایران وایر» یک منبع مطلع از وضعیت خانم یاوری در زندان اعلام کرده که وی در زندان تحت شکنجه قرار گرفته و با تهدید به اینکه فرزندش به ۱۵ سال حبس محکوم خواهد شد، مجبور به اعتراف اجباری شده است. وی نه تنها آتش زدن پایگاه بسیج را به عهده گرفته، بلکه کارهای بسیار دیگری که حتی روحش هم خبر نداشته و حتی در توان جسمانی وی نبوده را نیز پذیرفته است.

طبق اظهارات فرد مذکور، دستگیری خانم یاوری مربوط به آتش زدن پایگاه بسیج بوده که برای آن به دنبال متهم بودند. مدرک آنها در خصوص خانم یاوری، شهادت یک همسایه اطلاعاتی بوده که تمام کوچه را به بهانه اینکه خانه‌اش در آنجا واقع شده، مجهز به دوربین مداربسته کرده و فیلم دوربین‌ها را به عنوان مدرک به سازمان اطلاعات تحویل داده و اعلام کرده که رفت و آمدشان مشکوک است.

سازمان اطلاعات جمهوری اسلامی زمان آتش زدن پایگاه مذکور را اوایل شهریور ۱۴۰۲ اعلام کرده، در حالی که پایگاه مذکورپس از بازداشت خانم یاوری دو بار دیگر نیز به آتش کشیده شده بود و متهم کردن خانم یاوری به آتش زدن پایگاه بسیج در حالیست که حتی اگر وی قصد انجام این کار را داشت، باز هم با توجه به وضعیت جسمانی‌اش قادر به انجام آن نبوده است، زیرا وی برای نشستن و برخاستن دچار مشکلات متعددی است چه رسد به آنکه به خیابان رفته و با عجله آتشی را به پایگاه بسیج بیاندازد و آنجا را به آتش بکشد.

مسئله زمانی بغرنج‌تر می‌شود که دستگاه امنیتی و قضایی جمهوری اسلامی، نه تنها وی را متهم به این کار کرده که حتی برای نشستن روی صندلی دچار مشکل است، بلکه او را تحت فشار، اذیت و شکنجه نیز قرار داده و وی را با فرزندش تهدید کرده‌اند، معصومه یاوری نیز برای نجات جان فرزندش از حبس، مجبور به اعتراف اجباری آن هم زیر شکنجه شده است.