گزارش سالانه سازمان «ماده ۱۸» و سه سازمان جهانی مسیحی به سازمان ملل در خصوص ادامه نقض حقوق مسیحیان

سازمان «ماده۱۸» به همراه سه سازمان جهانی مسیحی، گزارش سالانه خود در خصوص ادامه نقض حقوق مسیحیان در ایران را در اختیار سازمان ملل قرار دادند.

در گزارش سازمان‌های مسیحی «درهای باز»، «ام ای سی»، «همبستگی جهانی مسیحی» و «ماده ۱۸»، به ادامه نقض حقوق مسیحیان به ویژه شهروندانی که به مسیحیت گرویده‌اند پرداخته شده و توصیه‌هایی نیز در خصوص پاسخگو کردن حکومت ایران، به سازمان ملل ارائه شده است.

در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، اقلیت‌های دینی یهودیان، زرتشتیان و مسیحیان به رسمیت شناخته شده که فقط ارمنی‌ها و آشوری‌های مسیحی شامل آن می‌شود و شهروندان ایرانی که به مسیحیت روی آورده‌اند را شامل نمی‌شود. گرچه شهروندان به رسمیت شناخته شده نیز جزو شهروندان درچه چندم محسوب شده و می‌توانند در چارچوب تعیین شده قوانین و خطر قرمزهای حکومت از حقوق شهروندی برخوردار باشند اما اقلیت‌هایی که به رسمیت شناخته نشده‌اند، کاملا از حقوق شهروندی محروم می‌شوند.

از موارد اصلی که در خصوص نقض حقوق مسیحیان در گزارش سازمان‌های مسیحی مذکور آمده، عدم به رسمیت شناخته شدن اکثریت مسیحیان ایران است که طبق گزارش این سازمان‌ها، به عنوان نوکیش خوانده می‌شوند که این دسته از شهروندان، حتی از حداقل حقوقی که برای مسیحیان به رسمیت شناخته شده در نظر گرفته شده نیز محروم می‌شوند.

در گزارش مذکور ضمن اشاره به نامه‌ای که در سال ۱۳۹۹ توسط گروهی از گزارشگران ویژه سازمان ملل خطاب به مقامات جمهوری اسلامی نوشته شده، خواستار پاسخگویی دولت ایران در خصوص ادامه سرکوب سیستماتیک شهروندان مسیحی نیز شده‌اند. گزارشگران مذکور ضمن انتشار لیست ۲۴ مسیحی محکوم به زندان گفتند: «حکومت ایران با نگاه امنیتی، به عبادت مسیحیان می‌نگرد و با یورش به منازل و تجمعات، آنها را با اتهاماتی مبهم مانند «اقدام علیه امنیت ملی» راهی زندان می‌کند.»

حکومت ایران  در پاسخ به نامه گزارشگران ویژه، محکومیت ۲۴ مسیحی را رد نمی‌کند ولی علت محکومیت را اتهاماتی از جمله «اقدام علیه امنیت ملی»، «ارتباط با مسیحیت صهیونیستی» و «عضویت در گروه‌های متخاصم» می‌خواند در حالیکه هیچوقت سند و مدرکی در مورد این اتهامات ارائه نکرده است.

همچنین در گزارش چهار سازمان مذکور آمده است که: «در حقیقت جلسات کلیساهای خانگی، اجتماعات دینی هستند. آنها ابزارهای سیاسی نیستند و به هیچ وجه با صهیونیسم، براندازی یا تهدیدی برای امنیت مرتبط نیستند. نوکیشان مسیحی در منازل خود جمع می‌شوند زیرا حکومت، آنها را از حضور در کلیساهای ساختمانی منع کرده است.»

سازمان‌های مذکور همچنین متذکر شدند که حتی مسیحیان به رسمیت شناخته شده نیز با تبعیض روبرو هستند. در این گزارش به موارد متعددی از بازداشت و محکومیت مسیحیان به دلیل باور و فعالیت صلح آمیز دینی اشاره شده است. این چهار سازمان مسیحی در گزارش سالانه خود در مورد وضعیت مسیحیان پیشتر از دستگیری و بازداشت دست کم ۱۶۰ شهروند مسیحی در سال ۲۰۲۳ خبر داده بودندکه افزایش چشمگیری را نسبت به دو سال گذشته نشان می‌دهد. این تعداد در سال ۲۰۲۲ حدود ۱۳۴ نفر و در سال ۲۰۲۱ حدود ۵۹ نفر گزارش شده بود. بیش از یک سوم این دستگیری‌ها نیز به دلیل داشتن کتاب مقدس به زبان فارسی بوده است.

چهار سازمان مسیحی با ذکر موارد مختلف توضیح داده‌اند که حکومت، فشار بر مسیحیان و خانواده‌های آنها را حتی پس از آزادی و پایان محکومیت نیز ادامه می‌دهد که می‌توان به برخی از آنها از جمله محرومیت از کار و تحصیل اشاره کرد.

گزارش مذکور در خاتمه، توصیه‌هایی به اعضای شورای حقوق بشر سازمان ملل در راستای جلوگیری از نقض حقوق مسیحیان در ایران کرده و خواسته شده تا از حکومت جمهوری اسلامی بخواهند تا مسیحیان را به دلیل باور و فعالیت صلح‌آمیز دینی بازداشت نکنند و به آنها اجازه اجرای مراسم دینی داده شود. همچنین مراکز و املاک مصادره شده آنها را بازگردانده و اجازه سفر به گزارشگر ویژه سازمان ملل به ایران نیز داده شود.