ادعاهای حقوق بشری ایران در سازمان ملل؛ گزارش‌ها از تشدید فشار بر اقلیت‌های دینی حکایت دارد
در حالی که مقامات جمهوری اسلامی ایران در مجامع بین‌المللی بر “ارتقای حقوق اقلیت‌های دینی” و “عدم تبعیض” تأکید می‌کنند، گزارش‌های سازمان‌های حقوق بشری و شواهد موجود، تصویری متفاوت از وضعیت اقلیت‌های دینی در این کشور به نمایش می‌گذارد. این تناقض آشکار، بار دیگر در جلسه اخیر شورای حقوق بشر سازمان ملل نمایان شد و واکنش‌های گسترده‌ای را به همراه داشت.
سفیر ایران در این جلسه مدعی شد که جمهوری اسلامی در حال “ارتقای حقوق زنان، کودکان و اقلیت‌های دینی” است. این ادعا در شرایطی مطرح می‌شود که ایران بخش قابل توجهی از توصیه‌های حقوق بشری، به ویژه در زمینه‌های مربوط به حقوق اقلیت‌های دینی، حقوق زنان و آزادی بیان را نپذیرفته است. فدراسیون بین‌المللی حقوق بشر با ابراز نگرانی عمیق، اعلام کرد که ایران بیش از نیمی از توصیه‌های ارائه شده را رد کرده است. این رویکرد، تردیدهای جدی در مورد اراده واقعی جمهوری اسلامی برای بهبود وضعیت حقوق بشر در این کشور ایجاد کرده است.
بر اساس گزارش‌ها، در حالی که مقامات ایرانی بر برخورداری تمام شهروندان از حقوق برابر تأکید دارند، اقلیت‌هایی همچون شهروندان مسیحی ایرانی، بهاییان و پیروان آیین یاری (یارسان) به رسمیت شناخته نمی‌شوند و با سرکوب ساختاری و سیستماتیک مواجه هستند. این سرکوب شامل بازداشت‌های خودسرانه، محدودیت در فعالیت‌های دینی و اجتماعی و محرومیت از حقوق اساسی شهروندی می‌شود. حتی اقلیت‌های دینی که در قانون اساسی به رسمیت شناخته شده‌اند، مانند زرتشتیان نیز در عمل با تبعیض‌های جدی روبرو هستند. نمونه بارز این تبعیض، رد صلاحیت سپنتا نیکنام عضو زرتشتی شورای شهر یزد بود که نشان داد قوانین و رویه‌های موجود می‌توانند حقوق اقلیت‌های به رسمیت شناخته شده را نیز نقض کنند.
گزارش‌ها حاکی از آن است که پس از افزایش تنش‌های نظامی اخیر در منطقه، فشارها بر جوامع اقلیت‌های دینی در ایران افزایش یافته است. بازداشت گسترده اعضای این جوامع، به ویژه شهروندان مسیحی، نشان‌دهنده نگرانی عمیق نهادهای امنیتی از فعالیت‌های این گروه‌ها و تلاش برای کنترل بیشتر آنهاست. این اقدامات، فضای امنیتی حاکم بر کشور را تشدید کرده و نگرانی‌ها در مورد وضعیت حقوق بشر را افزایش داده است.
یکی دیگر از نکات نگران‌کننده، مخالفت مستمر ایران با همکاری با گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل و هیئت حقیقت‌یاب مستقل است. این عدم همکاری، مانع از نظارت دقیق جامعه جهانی بر وضعیت حقوق بشر در ایران شده و امکان راستی‌آزمایی ادعاهای مقامات ایرانی را از بین میبرد.
در مجموع، شواهد و گزارش‌های موجود نشان می‌دهد که علی‌رغم ادعاهای مقامات جمهوری اسلامی، وضعیت اقلیت‌های دینی در ایران همچنان نگران‌کننده است و این گروه‌ها با تبعیض‌ها و محدودیت‌های جدی روبرو هستند. جامعه جهانی خواستار اقدامات عملی از سوی ایران برای بهبود وضعیت حقوق بشر و پایان دادن به سرکوب اقلیت‌های دینی است.
