دانشجویان علامه: نه به جنگ، نه به تحریم، نه به اقتدارگرایی
جمعی از دانشجویان دانشگاه علامه طباطبایی در تجمعی با جنگ و تحریم‌های خارجی مخالفت کردند. دانشجویان به “حاکمان داخلی” نیز هشدار دادند که با زندگی و زیست هرروزه مردم قمار نکنند.
تجمع دانشجویان دانشگاه علامه طباطبائی روز یکشنبه پنجم خرداد (۲۶ مه) در مقابل دانشکده علوم اجتماعی این دانشگاه برگزار شد. بنابر گزارشی که در کانال تلگرام دانشجویان دانشکده علوم اجتماعی منتشر شده، تجمع دانشجویان با خواندن سرود یار دبستانی آغاز شد. آنها سپس حیاط دانشکده علوم اجتماعی را دور زدند و در پایان بیانیه تجمع خوانده شد.
بر روی پلاکاردهایی که دانشجویان در دست داشتند نوشته شده بود: «نه به جنگ، نه به تحریم، نه به اقتدارگرایی / حصر ناعادلانه باید شکسته شود / سیاست تحریم غیرانسانی است / فقر و فلاکت، حاصل سیاست تحریم / امنیت ملی بدون آزادی و عدالت بی‌معناست»
برخی شعارهایی دانشجویان نیز از این قرار بود: «نه جنگ می‌خوایم نه باتوم، فقط رجوع به مردم / دانشجوی سیاسی آزاد باید گردد / دانشجو، می‌میرد، ذلت نمی‌پذیرد / نه به جنگ، نه به تحریم، نه به اقتدارگرایی»
در بیانیه‌ای که در در پایان تجمع خوانده شد آمده است: «این روزها اخبار نگران‌کننده‌ای از این سو و آن سو شنیده می‌شود. درحالی که تحریم‌های شدید اقتصادی زندگی مردم را مختل کرده، گروهی بر طبل جنگ می‌کوبند و گروهی دیگر افزایش فشار تحریم‌ها را طلب می‌کنند. این در حالی است که در چند سال گذشته گوش ما از رجزخوانی قدرت‌ها کر شده و صدای‌مان نیز شنیده نمی‌شود.»
این بیانیه سپس می‌افزاید: »می‌خواهیم در میانه این دوگانه کاذب و کذایی باز هم صدای‌مان را بلند کنیم: نه به جنگ، نه به تحریم، نه به اقتدارگرایی»
مخاطب تنها اقتدارگرایان خارجی نیستند
دانشجویان علامه در ادامه بیانیه خود می‌گویند: «مخاطب فریاد “نه به جنگ و نه به تحریم” تنها اقتدارگرایان خارجی نیستند! ما به حاکمان داخلی نیز هشدار می‌دهیم که شما هم حق ندارید با زندگی و زیست هرروزه مردم قمار کنید! حق ندارید مصالح عمومی مردم را به پای سیاست‌های پرمخاطره قربانی کنید! چه زمانی و با چه سازوکارهایی این سیاست‌های خود را به رای عمومی مردم گذاشته‌اید؟»
در ادامه بیانیه آمده است: «مداخله خارجی بهانه‌ای مضاعف شده است برای بستن صدای منتقدین و معترضین داخلی. امروز بسیارند کسانی که با بهانه کردن همین تهدیدهای خارجی بر اقتدارگرایی در داخل سرپوش می‌گذارند و بدل به توجیه‌گران وضع موجود شده‌اند.»
دانشجویان اضافه کرده‌اند: «قاطعانه تاکید می‌کنیم که “نه به جنگ و نه به تحریم” تنها در صورتی مشروع است که با “نه به اقتدارگرایی” همراه شود. درواقع هر دو بخش این شعار، بدون توجه به بخش دیگر ممکن نیست. ما راهکار مشروع را ادامه انتقادات و مبارزات داخلی در عین نه گفتن به مداخله خارجی می‌دانیم و معتقدیم هر رویکردی که مبتنی بر تحمیل رنج بیشتر بر مردم باشد، با هر نیتی خطاست.»
نویسندگان بیانیه در ادامه “اپوزیسیون” خارج از کشور را مخاطب قرار داده و نوشته‌اند: «اپوزیسیون مشوق جنگ و تحریم باید بداند تا آن زمان که نسبت به رنج و مشقت زندگی مردمان بی‌اعتناست و چشم به رهایی از مسیر فقر و فلاکت آنان دارد، هیچ فاصله معناداری از هیئت حاکمه ایجاد نکرده و به باور ما جزوی از تباهی وضع موجود است. برای آنها ضروری است که بفهمند که بیزاری مردم از وضعیت موجود هیچ وجهه و آبرویی برای روشی غیرانسانی که در سیاست برگزیده‌اند نخواهد آفرید.»
حاکمان از کدام “امنیت” سخن می‌گویند؟
دانشجویان سپس حاکمان ایران خطاب قرار داده “امنیت” موردنظر آنها را به چالش کشیده و پرسیده‌اند: «وقتی می‌گوییم امنیت، از امنیت برای چه کسی صحبت می‌کنیم؟»
«چگونه می‌توان دم از امنیت زد، وقتی که هر روزه شاهد دستگیری و بازداشت و زندانی شدن منتقدین و معترضین نسبت به وضعیت موجود هستیم؟ طی دهه‌های گذشته، عملکرد حاکمان برای تک‌صدایی و حذف و سرکوب صداهای متکثر به این انجامیده که امروز دانشگاه تبدیل به پادگانی شده که کوچکترین تحرکی در آن سرکوب می‌شود! اعتراضات و اعتصابات کارگری به شدت سرکوب و فعالین صنفی معلمان زندانی می‌شوند. هنوز بعد از گذشت حدود یک ماه، چند نفر از تجمع‌کنندگان روز کارگر در بازداشت به سر می‌برند که دو تن از آنها روزنامه‌نگارند. سال‌هاست که پاسخ مطالبات اقلیت‌های مذهبی با احکام سنگین قضایی داده می‌شود، دراویش محبوسند، فعالین محیط‌زیستی بیش از یک سال است که در “بازداشت موقتند”! قریب به نه سال از حصر خانگی می‌گذرد، کولبران به جرم تلاش برای امرار معاش گلوله می‌خورند، مهاجریان افغانستانی، نیروی استثمارشده و ارزان برای کار و آبادانی تمام سال‌های گذشته تهدید به اخراج می‌شوند و اعتراضات آرام و مدنی به حجاب اجباری با احکام سنگین زندان روبه‌رو می‌شوند.»
بیانیه افزوده: «امروز ۹۰ درصد نیروی کار در ایران موقتی است. در نتیجه سیاست‌های حاکمیت فساد و تبعیض سیستماتیک نهادینه شده و فقر و بیکاری شدیدا افزایش یافته است. امروز قریب به ۱۹ میلیون نفر از جمعیت حاشیه‌نشینان شهری هستند که از کمترین امکانات رفاهی نیز محرومند.»
دانشجویان می‌گویند این وضعیت «تنها معلول تحریم‌ها نیست. اگرچه تحریم‌ها نیز موثر و تشدیدگر وضعیت هستند اما این همه ماجرا نیست. این وضعیت نتیجه سیاست‌هایی است که باید در مقابل آن ایستاد. تحریم و فشار خارجی در حالی انجام می‌شود که مردم در داخل نیز با حمله سبعانه به زیست روزمره خود مواجهند و تمام امکان‌های آموزشی، بهداشتی و رفاهی خود را یکی‌یکی از دست می‌دهند.»
در پایان بیانیه دانشجویان آمده است: «در میان زورگویانی از دو سوی داخلی و خارجی قرار گرفته‌ایم و نمی‌خواهیم در برابر هیچ‌کدامشان سر خم کنیم. امید داریم که این تجمع بهانه‌ای باشد برای شنیده شدن صدای بی‌صدایان! برای به گوش رسیدن پیام اکثریتی که در دوگانه‌های امروزین سیاست خود را غریبه احساس می‌کنند و می‌خواهند که راه و دغدغه‌ای متفاوت را خاطرنشان سازند. راهی که از نه گفتن توامان به جنگ، تحریم و اقتدارگرایی آغاز می‌شود.»
منبع: DW
