کسی درباره پاکسازی قومی مسیحیان فلسطینی صحبت نمی کند – رمزی بارود – برگردان : هاتف رحمانی

جمعیت مسیحی فلسطینی با نرخی هشدار دهنده ای در حال کوچک شدن است . قدیمی ترین جامعه مسیحی جهان در حال کوچ به جای دیگر است . و دلیل این حرکت اسرائیل است.

در کنفرانس ۱۵ اکتبر ژوهانسبورگ رهبران مسیحی از فلسطین تا افریقای جنوبی این هشدار را به صدا در آوردند. عنوان همایش آن ها “سرزمین مقدس : چشم انداز مسیحیان فلسطینی ” بود.

موضوع عمده ای که خود را در همایش ها برجسته کرد کاهش سریع تعداد مسیحیان فلسطینی در فلسطین است.

برآوردهای متفاوتی در باره این که امروز چه تعداد مسیحی فلسطینی ، در مقایسه با دوران پیش از ۱۹۴۸ زمانی که دولت اسرائیل برفراز شهرها و روستاهای فلسطینی تاسیس شد هنوز در فلسطین زندگی می کنند وجود دارد. صرف نظر از منبع مطالعات مختلف ، اجماع نزدیکی وجود دارد که تعداد ساکنان مسیحی فلسطین در طی ۷۰ سال گذشته نزدیک به ده برابر(جمعیت کنونی) کاهش یافته است.

سرشماری جمعیتی انجام شده از سوی هیئت مرکزی آمار فلسطین در سال ۲۰۱۷ دریافت که ۴۷٫۰۰۰ مسیحی فلسطینی – با ارجاع به ساحل غربی اشغال شده، اورشلیم شرقی و نوار غزه – در فلسطین زندگی می کنند. ۹۸ درصد مسیحیان فلسطینی در ساحل غربی – با تمرکز به صورت عمده در شهرهای رام الله، بیت لحم و اورشلیم- زندگی می کنند در حالی که باقی مانده آن ها ، یک جامعه کوچک مسیحی فقط ۱٫۱۰۰ نفری در نوار غزه محاصره شده زندگی می کنند.

بحران جمعیتی که دهه ها قبل جامعه مسیحی را مبتلا کرده بود اکنون درحال جوشیدن است .

به عنوان مثال، ۷۰ سال پیش ،بیت لحم ، زادگاه مسیح ، ۸۶ درصد مسیحی داشت. وضعیت جمعیتی شهر، اما به صورت بنیادی تغییر کرده است، به ویژه پس از اشغال ساحل غربی از سوی اسرائیل در سال ۱۹۶۷، و ساختن دیوار غیر قانونی آپارتاید، که در سال ۲۰۰۲ آغاز شد . بخش هایی از دیوار به معنی جدا کردن بیت لحم از اورشلیم و منزوی کردن ساکنان آن از بقیه ساحل غربی بود.

سازمان “بیت لحم را باز کنید” با توضیح  تاثیر ویرانگر دیوار بر شهر فلسطینی گفت :” دیوار بیت لحم را با ادامه به جنوب اورشلیم شرقی هم در شرق و هم در غرب احاطه می کند. زمین جداشده با دیوار، ضمیمه شهرک ها شد و با بهانه های مختلفی بسته شد ، تنها ۱۳ درصد از منطقه  بیت لحم برای استفاده فلسطینی ها قابل دسترسی است .”

تعداد زیادی از مسیحیان فلسطینی بیت لحم ، در اثر محاصره فزاینده، از شهر تاریخی خود رانده شده اند. طبق گفته ورا بابون ، شهردار شهر، تا سال ۲۰۱۶، جمعیت مسیحی بیت لحم به ۱۲ درصد ، صرفا ۱۱٫۰۰۰ نفر کاهش یافته است .

خوش بینانه ترین برآورد جایگاه تعداد کل مسیحیان فلسطینی را در کل فلسطین اشغالی کم تر از دو درصد ارزیابی می کند.

ارتباط بین کاهش جمعیت مسیحی در فلسطین ، و اشغال اسرائیل و آپارتاید می تواند بی تردید باشد، چون برای مسیحیان فلسطینی و جمعیت مسلمان به یکسان آشکار است.

مطالعه ای انجام گرفته از سوی دانشگاه دارکال کالیما در شهر ساحل غربی بیت جلا و منتشر شده در دسامبر ۲۰۱۷، با نزدیک به هزار فلسطینی ، نیمی از آن ها مسیحی و نیم دیگر مسلمان مصاحبه کرد. یکی از اهداف اصلی پژوهش درک دلیل پشت پرده تهی شدن جمعیت مسیحی در فلسطین بود.

پژوهش نتیجه گرفت که ” فشار اشغال اسرائیل ،محدودیت های مداوم، سیاست های تبعیض آمیز، دستگیری های خودسرانه، مصادره زمین ها بر احساس عمومی بی پناهی در بین مسیحیان فلسطینی ” که خود را در ” وضعیتی نومیدانه ای “می یابند ” که دیگر آینده ای را برای فرزندان یا برای خودشان نمی بینند” اضافه می شود.

ادعا هایی که مسیحیان فلسطینی به خاطر تنش های مذهبی بین آن ها و برادران مسلمانشان فلسطین را ترک می کنند  بی اساس و از این رو بی ربط هستند.

در این رابطه غزه مورد دیگری است . تنها ۲ درصد مسیحیان فلسطینی در  نوار غزه ی فقیر شده و محاصره شده زندگی می کنند. بر اساس بر آوردی در سال ۱۹۶۷ ،زمانی که اسرائیل غزه را اشغال کرد در غزه همراه با بقیه فلسطین تاریخی ۲٫۳۰۰ مسیحی در نوار غزه زندگی می کردند. اما امروز فقط ۱٫۱۰۰ مسیحی هنوز در غزه زندگی می کنند. سال های اشغال، جنگ های وحشتناک و محاصره ای بی رحم توانست آن  بلا را سر جامعه ای بیاورد که ریشه های تاریخی آن ها به دو هزار سال پیش بر می گردد.

همانند مسلمانان غزه ، این مسیحیان از بقیه جهان، از جمله شهرهای مقدس در ساحل غربی جدا شده هستند. هر سال ، مسیحیان غزه برای  کسب اجازه از ارتش اسرائیل برای پیوستن به خدمات عید پاک در اورشلیم و بیت لحم ثبت نام می کنند. آوریل گذشته ، تنها ۲۰۰ مسیحی اجازه سفر دریافت کردند، اما به شرطی که  ۵۵ ساله یا مسن تر باشند و اجازه دیداراز اورشلیم را هم ندارند.

گروه  حقوق اسرائیلی ، گیشا (نهاد حقوق بشری فعال در اسرائیل) ، تصمیم ارتش اسرائیل را ” نقض بیشتر حقوق بنیادی فلسطینی ها برای آزادی حرکت، آزادی مذهب و زندگی خانوادگی” توصیف کرد، و به درستی اسرائیل را به تلاش برای ” تعمیق جدایی” بین غزه و ساحل غربی متهم نمود .

در حقیقت، هدف اسرائیل انجام بیش از آن است . جدا کردن مسیحیان فلسطینی از یک دیگر، و از شهر های مقدسشان ( همان طور که هدفش برای مسلمان ها نیز چنین است)، دولت اسرائیل امیدوار است ارتباط های اجتماعی – فرهنگی  را که هویت جمعی به فلسطینی ها می دهد تضعیف نماید .

راهبرد اسرائیل براین ایده استوار است  که ترکیبی از عامل ها – دشواری های عظیم اقتصادی ، محاصره دائمی و آپارتاید ، قطع ارتباط های جمعی و روحی – در نهایت مسیحیان را از وطن فلسطینی شان بیرون خواهد راند.

اسرائیل مشتاق است تا “ستیزه” در فلسطین را به نحوی که ممکن است به مثابه ستیزه ای مذهبی نشان دهد، و در عوض خود را به عنوان دولت یهودی تحت محاصره در میان جمعیت عظیم مسلمان در خاورمیانه  برچسب زند. موجودیت مستمر مسیحیان فلسطینی  نکته باریکی در داخل این برنامه اسرائیلی است.

متاسفانه، اما، اسرائیل در تحریف مبارزه در فلسطین – از مبارزه سیاسی و حقوق بشری علیه استعمار مهاجر- به یک مبارزه مذهبی موفق شده است . به همان اندازه تاسف بار است که پرشور ترین حامیان اسرائیل در ایالات متحده و جاهای دیگر مسیحیان مذهبی هستند.

باید فهمید که مسیحیان فلسطینی در فلسطین  نه بیگانه اند و نه تماشاگر. آن ها به یک اندازه ، همانند برادران مسلمان خود قربانی شده اند، و با مقاومت ، معنویت ، وابستگی ژرف به زمین،  مشارکت هنری و رشد پژوهشگری ، نقش مهمی را در تعریف هویت مدرن فلسطینی ایفا کرده اند.

نباید به اسرائیل اجازه داد تا قدیمی ترین جامعه مسیحی جهان را از سرزمین اجدادی آن ها تبعید کند  چون این امر ممکن است به حرکت عمیقا نگران کننده اسرائیل برای برتری نژادی چند نمره بیفزاید.

درک ما از “صمود” -استواری- افسانه ای فلسطینی و از همبستگی بدون درک نقش مرکزی مسیحیان فلسطینی برای روایت و هویت مدرن  فلسطینی نمی تواند کامل باشد .

منبع: اخبار روز