سومین دور تحصن سراسری معلمان در ایران

شمار زیادی از معلمان ایران به دعوت شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان در ده‌ها شهر دست از کار کشیده و برای رسیدن به مطالبات صنفی خود تحصن کرده‌اند. این سومین دور تحصن معلمان ایران از آغاز سال تحصیلی ۹۷−۹۸ تاکنون است.

بر اساس گزارش‌هایی که در شبکه‌های اجتماعی و برخی رسانه‌های داخلی منتشر شده، معلمان از دیروز یکشنبه ۱۲ اسفند (سوم مارس) در برخی از مدارس استان‌های مختلف ایران به نشانه اعتراض به کلاس‌های درس نرفته و در دفتر مدارس تحصن کرده‌اند.

طبق این گزارش‌ها این تحصن تاکنون در استان‌های کردستان، کرمانشاه، البرز، همدان، اصفهان، خراسان رضوی و جنوبی، تهران، آذربایجان شرقی و غربی، مازندران، خوزستان، فارس، گیلان، سیستان و بلوچستان، یزد، قزوین، زنجان و چهارمحال و بختیاری با استقبال روبه‌رو شده است.

شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان اعلام کرده است که معلمان با خودداری از رفتن به کلاس‌های درس و حضور در دفتر مدارس در روزهای ۱۲، ۱۳ و ۱۴ اسفندماه سال جاری (۱۳۹۷) “به روش‌های ممکن” دانش‌آموزان و اولیای آنها را از اهداف خود آگاه خواهند کرد.

به گفته شورای هماهنگی، تصمیم به تحصن “بنا به درخواست همکاران و در اعتراض به انباشت مطالباتی که سال‌هاست با بی‌مهری مسئولان ایجاد شده” گرفته شده است.

در بیانیه شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان، آزادی فعالان صنفی فرهنگی و “رفع تمام موانع قانونی برای فعالیت آزاد تشکل‌های صنفی” به عنوان یکی از مطالبات اصلی معلمان ذکر شده است.

معلمان متحصن در سومین دور اعتراضات خود در سال تحصیلی ۹۷−۹۸ با در دست داشتن نوشته‌هایی از جمله “آزادی معلمان زندانی”، “آموزش با کیفیت، بودجه عادلانه”، “پرونده‌سازی برای فعالان صنفی را متوقف کنید”، “تشکل‌یابی مستقل حق معلمان”، “رفع تبعیض”، “بیمه کارآمد و فراگیر”، “برقراری عدالت آموزشی” و “همسان‌سازی حقوق بازنشستگان فرهنگی”، مطالبات خود را مطرح و اعتراض خود را بیان کردند.

شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ششم اسفندماه گذشته با انتشار بیانیه‌ای معلمان سراسر ایران را به تحصن و خودداری از رفتن به کلاس‌های درس فراخوانده بود.

خواسته‌های فرهنگیان که در این بیانیه در شش بند خلاصه شده بود، بدین قرارند: «۱− آزادی  فعالان صنفی فرهنگی و بسته شدن همه پرونده‌ها در این زمینه. ۲− رفع تمام موانع قانونی برای فعالیت رسمی و آزاد تشکلهای صنفی فرهنگیان در سراسر کشور. ۳− اختصاص سهم  کافی و وافی در بودجه سال ۹۸ به آموزش و پرورش تا سرحد رفع مشکلات عدیده مدارس، ترمیم اساسی حقوق فرهنگیان و پرداخت تمام معوقات آنها اعم از مطالبات معلمان خرید خدمت، حق‌التدریسی و… ۴− همسان‌سازی حقوق بازنشستگان فرهنگی با شاغلان و ارتقای آن به بالاتر ازحد خط فقر. ۵− لغو قرارداد با بیمه ناکارآمد تکمیلی فعلی و جایگزینی آن با بیمه‌ای کارآ و پاسخگو برای فرهنگیان شاغل و بازنشسته. ۶− توقف سیاست‌پولی‌سازی مدارس و اجرای اصل ۳۰ قانون اساسی.»

شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان همچنین اعلام کرده است: «در صورت عدم تحقق خواسته‌های به حق فرهنگیان، شورای هماهنگی، برنامه‌های اعتراضی بعدی خود را نیز اعلام خواهد کرد». این تشکل صنفی در عین حال تأکید کرده است که «اقدامات موثر و ملموس مسئولان در جهت رفع مشکلات عدیده فرهنگیان، در برنامه‌های آینده شورای هماهنگی مد نظر قرار خواهد گرفت.»

اعتراض به “ظلم و بی‌عدالتی”

شهرهای ایران در ماه‌های گذشته بارها شاهد اعتراض گسترده معلمان به شرایط شغلی و وضعیت معیشتی بود. آنان روز ۲۵ بهمن‌ماه هم دست‌کم در شهرهای سنندج، ارومیه، مریوان، اردبیل، مشهد و کرمانشاه در مقابل ساختمان آموزش و پرورش تجمع کردند. ششم دی‌ماه گذشته نیز معلمان اصفهان در مقابل اداره آموزش و پرورش این استان دست به تجمع اعتراضی زده بودند. نیروهای امنیتی اما تجمع‌کنندگان را با پرتاب گاز اشک‌آور متفرق کرده و شماری از آنان را بازداشت کردند. روز ۱۹ آذر نیز شهرهای اصفهان، رشت، یزد و ابهر شاهد تجمع اعتراضی معلمان و بازنشستگان فرهنگی برای بهبود وضعیت معیشتی و آزادی معلمان زندانی بودند.

در دومین دور تحصن معلمان ایران در روزهای ۲۲ و ۲۳ مهرماه نیز شمار زیادی از آنان در بسیاری از شهرهای کوچک و بزرگ ایران به این اعتصاب پیوستند. این تحصن دو روزه با شعارهایی علیه “ظلم و بی‌عدالتی” همراه بود. مطالبات معلمان ایران در این تحصن گرچه با وعده رسیدگی از سوی مقام‌های دولتی همراه بود، اما هم‌هنگام برخورد با تجمعات صنفی و بازداشت فعالان آنها را نیز در پی داشت.

بازداشت و سپس آزادی محمدرضا رمضانزاده، مسئول شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران در بجنورد و نیز هاشم خواستار، عضو هیأت مدیره کانون صنفی معلمان مشهد، توسط مأموران اطلاعات سپاه پاسداران، از جمله پیامدهای دور دوم حرکت اعتراضی معلمان در سال تحصیلی جاری بود.

حرکت‌های اعتراضی معلمان در ایران در ماه‌ها و سال‌های اخیر افزایش قابل توجهی داشته است. علاوه بر خواست بهبود وضعیت حقوقی و آزادی معلمان زندانی، مطالباتی چون بیمه کارآمد و فراگیر، ایمن‌سازی مدارس، رفع تبعیض در ساختار آموزشی، توقف روند خصوصی‌سازی و پولی‌سازی آموزش و دسترسی عمومی به آموزش رایگان، از جمله درخواست‌های معلمان ایران محسوب می‌شود.

شماری از فعالان فرهنگی و چهره‌های شاخص معلمان ایران همچون محمد حبیبی، محمود بهشتی لنگرودی و اسماعیل عبدی به دلیل فعالیت‌های صنفی خود با محکومیت حبس مواجه شده و در زندان به سر می‌برند.

منبع: DW