حجاب و سیاست جبر
به گزارش خبرگزاری اف سی ان ان؛ درماههای اخیر ، جامعه ایران اعم از مرد و زن ، با حضور در معابر و در سکوت مطلق ، با در دست داشتن نماد حجاب و دین ، اعتراض خود را نسبت به فشارهای اجتماعی اعلام می نمایند.
در این میان مأمورین نیروی انتظامی و نیز گشت ارشاد و افراد بسیجی ، ضمن ضرب و شتم اقدام به بازداشت و محکوم نمودن آنان به جرم تجاهر به گناه ، نموده اند. لیکن مردمان معترض به حجاب اجباری نه تنها از موضع خود کوتاه نمی آیند بلکه روز به روز بر تعدادشان افزوده شده و در پی احقاق حقوق اولیه خود در تلاشند.
شاید کمتر دقت کرده اید اما این عنوان مجرمانه با برنامه و اهداف خاصی در اولین سالهای پس از انقلاب در قانون مجازات اسلامی گنجانده شده است.
قانونگذارایرانی پس ازانقلاب اسلامی ، در راستای تحقق اصل چهارم و هفتاد و هفتم قانون اساسی ، در تدوین قوانین موضوعه ، به منابع فقهی و اسلامی بعنوان مهمترین منبع قانونگذاری خود توجه خاص داشته است.
ماده ۶۳۸ قانون مجازات اسلامی در زمره اینگونه قوانین است . در ماده مزبور تظاهر به عمل حرام جرم دانسته شده و مشمول مجازات قرار گرفته است.گذاشتن کلمه حرام در این ماده و نامعلوم بودن مصادیق آن ،زمینه را برای تعبیرات و تفسیرات وسیع و زیانبار قضات از این ماده فراهم آورده است.لذا این ماده مخالف صریح قانون اساسی ایران است. چراکه صرفاً کار حرامی قابل مجازات است که قانونگذار نوع و میزان آنرا پیش بینی کرده باشد نه عنوانی که هر عملی را دربرگرفته و انتخاب با قاضی باشد.
در نهایت با توجه به آگاهی از عنوان مجرمانه ذکر شده فوق ، باید دانست که مشکل اصلا حجاب نیست زیرا مردان هم در این میان با زنان هم عقیده هستند. مشکل اصلی اجباری بودن حجاب است .و اینکار در واقع نمادیست برای گرفتن آزادی بشری ،مانند آزادی بیان ، عقیده ،و تفکر. مردم خواستار آرامش ، محبت و جامعه امن هستند. آنان بدنبال آزادی اندیشه و نیز صلح و حضور بدون استرس دراجتماع هستند. محیطی که در آن عقاید و تفکرات و گرایشات کسی مورد تفتیش و تفحص قرار نگیرد.
به کدامین گناه فرزندان این آب و خاک را بازداشت ، محکوم ومجازات می کنید؟ به کدامین گناه روح و جسم اورا شکنجه می کنید ؟ او طالب آزادی و آزاد اندیشی است …… او طالب صلح و دوستی است.
